Is albuminurie een onderschat risico?

Vaatwandschade in de glomerulus is goed meetbaar aan de hand van eiwitverlies in de urine. Net als de gemakkelijk te meten vaatschade in de retina is dit theoretisch een aantrekkelijke manier om een indruk te krijgen van de vaatschade in de rest van het lichaam. De rol van deze beide condities bij de schatting van het tienjaarsrisico op HVZ bij individuele patiënten is echter niet helemaal duidelijk in de multidisciplinaire CBO-richtlijn CVRM (ook NHG-Standaard). Hebben we hier te maken met risicofactoren die als additionele risicofactor, net als familieanamnese, aanleiding zijn om in de spreekkamer, met de SCORE-risicotabel geschatte tienjaarsrisico’s op HVZ bij te stellen of zijn het risicofactoren die al grotendeels gedekt worden door de klassieke risicofactoren in de SCORE-formule? Boersma et al. schrijven in hun publicatie over de resultaten van het PREVEND-onderzoek dat er een sterke relatie is tussen de ernst van de albuminurie en het risico op HVZ. Daarmee samenhangend is het effect van bloeddrukverlagende geneesmiddelen op HVZ groter naarmate de albuminurie ernstiger is. De hazard ratio’s lopen van 0,8 tot 0,58 (p &lt 0,05) bij albuminurie ≤ 15mg/d en ≥ 30mg/d. Ook na correctie voor de klassieke risicofactoren blijft er een onafhankelijke risicocomponent over. In het onderzoek werd een cohort van 1185 personen zeven jaar gevolgd. Deze personen waren geselecteerd uit de oorspronkelijke bronpopulatie van de Groningse gerandomiseerde PREVEND-IT trial. Personen zonder HVZ, met SBD ≥ 140 of DBD ≥ 90 die geen bloeddrukverlagende geneesmiddelen gebruikten en van wie een gedetailleerde medicatieregistratie door de apotheek als database beschikbaar was, werden in dit cohort opgenomen. Het onderzoek heeft bevestigd dat albuminurie ≥ 30mg/d een risicofactor is voor HVZ. Onduidelijk blijft welk deel van deze risicofactor al gedekt wordt door de in de SCORE-risicoformule/tabel opgenomen risicofactoren leeftijd, geslacht, rookgedrag, cholesterol en bloeddruk, en hoe groot dan het additionele risico moet worden geschat. Bij de risicofactor ‘familieanamnese’ speelt overigens hetzelfde probleem. Een goede vuistregel om de additionele risicofactoren te hanteren bovenop het met de SCORE-risicotabel geschatte tienjaarsrisico op HVZ ontbreekt vooralsnog. De medicus practicus moet beseffen dat additionele risicofactoren wel degelijk de uitkomsten van de tegenwoordig aanbevolen tienjaarsrisicoschatting met de SCORE- risicotabellen beïnvloeden. (EW)