Andere medicijnen

De regering verplicht ziektekostenverzekeringen te onderhandelen over elke cent. De commerciële jongens en meisjes van de verzekeraar onderhandelen daartoe met medicijnfabrikanten. Als resultaat kunnen medicijnen dan bijvoorbeeld 9,5 cent kosten in plaats van 10 cent, per 100 stuks. Innig tevreden over zoveel winst voor de samenleving mailt de verzekeraar alle apothekers dat ze voortaan medicijnen moeten betrekken van Farmacash, de bekende groothandel uit Oezbekistan. Daar ligt nog een oude voorraad Griekse medicijnen met de opdruk µαρκττερρενρ. De bijhorende Russische doordrukstrips zijn alleen met een klopboor open te breken. Target gehaald, bonus voor de onderhandelaars. Nu onze patiënten.

Veel mensen houden niet van medicijnen. Die stoppen direct als er iets geks is met de medicijnen. Dan zijn er mensen die nogal dement zijn. Die maken een rommeltje van de steeds wisselende doosjes, kleuren en namen. Laatst sprak ik een schizofrene meneer met paranoïde wanen en angsten. Zijn medicijnen zagen er anders uit en daarom werd hij angstig. De apotheker zei ‘Het is hetzelfde medicijn. Wel kunnen de hulpstoffen anders zijn, resorptie en interactie fluctueren wellicht en dan werkt het misschien anders, een beetje, soms.’ ‘Misschien, soms, een beetje!’ roept de patiënt. ‘Ik weet het zeker en het is ernstig! Ik word knettergek van steeds veranderende medicijnen. De regering zeker, hè! Ik werd al afgeluisterd door de stadsverwarming en nu dit erbij. Het is een schande.’ Inderdaad, de regering. En het is een schande. De verzekeraar denkt dat de prijs het voornaamste is en verprutst de medicijntrouw van onze patiënten. De apotheker is wettelijk verplicht complete en dus onbegrijpelijke voorlichting te geven. En de regering denkt dat concurreren op de cent kwaliteit en gezond verstand oplevert. Dat van die stadsverwarming geloof ik niet. Maar voor de rest lijkt deze paranoïde waan sprekend op de werkelijkheid.