Angststoornissen komen veel voor en kinderen van ouders met een angststoornis hebben zelf ook een grotere kans deze te ontwikkelen. Is het mogelijk om deze kinderen in een vroeg stadium een preventieve en effectieve behandeling te bieden? Mogelijk is er een eenvoudige interventie die bijvoorbeeld een poh-ggz kan uitvoeren.
Noord-Amerikaans onderzoek laat zien dat het actief benaderen van kinderen met een ouder met een angststoornis effectief kan zijn. Een betrekkelijk korte interventie kan blijkbaar preventief werken.
In een RCT wordt de effectiviteit onderzocht van een interventie om het ontstaan van angstsymptomen en ook een angststoornis bij kinderen met een ouder met een angststoornis te voorkomen. De interventie bestond uit acht sessies (met uitloop tot maximaal elf) waarbij een therapeut het gezin (n = 70) bezoekt. De interventie bestond uit psycho-educatie, herkennen van angstsymptomen, psycho-educatie om hiermee om te gaan, reattributie, desensitisatie en probleemoplossende therapie. De gezinnen van de controlegroep (n = 66) kregen alleen schriftelijke psycho-educatie. Na een jaar werd de aanwezigheid van angstsymptomen beoordeeld met het Child Axiety Disorders Interview Schedule.
In de controlegroep werden 6,6 maal meer angststoornissen gemeten, namelijk in 31% van de gezinnen. Het number needed to treat is 3,9.
Een beperking is dat de onderzoekspopulatie hoofdzakelijk bestond uit relatief rijke blanke Noord-Amerikanen. Een tweede beperking van het onderzoek is de follow-upduur van slechts één jaar. Het is mogelijk dat de kinderen in de interventiegroep later alsnog een angststoornis ontwikkelen. Daarnaast impliceert de nu in de controlegroep gemeten incidentie van angstklachten nog niet dat deze kinderen een hulpvraag hebben of behandeling willen ondergaan. Over de efficiëntie op langere termijn is dus nog geen uitspraak te doen.
Richard Starmans
Literatuur
- 1.Ginsburg GS, et al. Preventing onset of anxiety disorders in offspring of anxious parents: a randomized controlled trial of a family-based intervention. Am J Psychiatry 2015;12:1207-14.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
