Antipyretica onwerkzaam bij koortsconvulsie

Koortsconvulsies roepen vaak angst op bij ouders. Zij doen van alles om herhaling te voorkomen, zoals het toedienen van paracetamol of andere antipyretica bij koorts. In Finland deed men een elegant factorieel gerandomiseerd onderzoek om het effect van diclofenac rectaal, ibuprofen en paracetamol oraal (alle in maximale dosering) op het recidiveren van koortsconvulsies te bepalen. Na een eerste koortsconvulsie kregen ouders de instructie om bij een temperatuur boven 38 ^oC te starten met toedienen van diclofenac rectaal, iedere 8 uur gevolgd door ibuprofen of paracetamol oraal dan wel placebo. Het aantal recidief convulsies bleek in alle groepen gelijk gedurende 2 jaar follow-up. Geen enkele medicatie verminderde het aantal recidieven. Een prachtige empirische onderbouwing dus voor het advies in de NHG-Standaard Kinderen met koorts. We kunnen nog meer leren uit dit onderzoek: een kwart van de kinderen had minstens 1 recidief; de kans op een convulsie in deze groep was ongeveer 10% bij iedere koortsepisode; een gemiddelde (recidief) convulsie duurt 5 tot 6 minuten; een convulsie treedt op in het begin van een koortsende aandoening en de koorts tijdens een episode met convulsie was hoger (39,7 ^oC) dan tijdens een episode zonder convulsie (38,9 ^oC). Dat laatste leidt tot een opmerkelijke bevinding: antipyretica verlagen wel de temperatuur tijdens koorts, maar veel minder als er een convulsie optreedt. Gaat het dan toch om koorts van een ander origine? (Henk van Weert)