Arts-patiëntcommunicatie op de poli

Patiëntgerichte communicatie is meer dan je richten tot de patiënt. Zo luidt de eerste stelling van Linda Zandbelt, die in december 2006 promoveerde op Patient-centred communication in the medical specialist consultation aan de UvA. Onderzoek naar patiëntgerichte communicatie werd tot nu toe hoofdzakelijk verricht binnen de huisartsenpraktijk. Illustere voorgangers als Balint, Byrne en Long, en Bensing baanden het pad. Of bevindingen uit de huisartsenpraktijk ook zouden gelden in de spreekkamer van de specialist was onduidelijk. Zandbelt deed onderzoek naar de arts-patiëntcommunicatie tijdens consulten op de poliklinieken interne, reumatologie en gastro-enterologie van het AMC. Artsen in het ziekenhuis blijken te verschillen in communicatief gedrag, maar ook variëren ze hun stijl afhankelijk van de situatie. Zo krijgen oudere patiënten en patiënten met veel lichamelijke klachten meer de gelegenheid om hun eigen perspectief op ziekte en behandeling te verwoorden dan jonge patiënten en patiënten met weinig klachten. Tevredenheid van arts en patiënt over het gesprek blijken maar matig samen te hangen, waarbij de dokter meestal minder tevreden is dan de patiënt. Patiënten met beperkt zelfvertrouwen en patiënten met een andere moedertaal dan het Nederlands blijken het meest profijt te hebben van patiëntgerichte communicatie, wat zich vertaalt in grotere tevredenheid en betere therapietrouw. (HvdW)