Brandenbarg et al. onderzochten bij 282 patiënten met darmkanker uit het registratienetwerk Groningen welke symptomen het meest samenhingen met het vaststellen van de diagnose darmkanker. Zij vergeleken deze patiënten met controles uit dezelfde populatie.
Wat bleek? Patiënten met darmkanker kwamen in het jaar voor hun diagnose 1,41 keer zo vaak (95%-BI 1,25 tot 1,59) op het spreekuur. Zij kwamen zelfs 3,93 keer vaker (95%-BI 3,06 tot 5,05) als het ging om darmklachten als buikpijn, obstipatie en maagpijn.
De onderzoekers keken van 57 onderzochte patiënten de registraties in het HIS na. Daaruit bleek dat er bij 35 van hen gemiste diagnostische kansen waren, die mogelijk hebben geleid tot een minder snelle diagnose. Hierin speelden patiëntfactoren een rol, maar ook drie factoren die bij de huisarts lagen. Achteraf bekeken, werden alarmsymptomen mogelijk ten onrechte toegeschreven aan darmziekten als diverticulitis in de voorgeschiedenis. De huisartsen stelden ook diagnoses als een urineweginfectie die de klachten misschien niet volledig konden verklaren. Verder namen zij mogelijke verklaringen van patiënten voor hun alarmsymptomen voor waar aan, zoals nieuwe medicatie.
De screening op darmkanker en de rode vlaggen uit de NHG-Standaard lijken ook in dit cohort effectief bij een snelle diagnose van darmkanker. Deze resultaten kunnen de reden zijn voor extra alertheid bij de huisarts als patiënten regelmatig op het spreekuur komen met aspecifieke darmklachten. Ook lijkt het raadzaam als huisartsen verklaringen van de patiënt voor alarmsymptomen kritisch evalueren.
Literatuur
- Brandenbarg D, et al. Possible missed opportunities for diagnosing colorectal cancer in Dutch primary care: a multimethods approach Br J Gen Pract 2017; DOI: https://doi.org/10.3399/bjgp17X693905.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
