Aspirientje na gordelroos?

Het vermoeden bestaat al lang dat er een relatie is tussen gordelroos en het optreden van een CVA, maar pas onlangs kon dit worden bevestigd. In Taiwan vergeleken onderzoekers 7760 gordelroospatiënten met een cohort van 23.280 op leeftijd, geslacht en medische consumptie gematchte controlepatiënten. Gedurende de follow-up van een jaar ontwikkelde 1,71% van de gordelroospatiënten een CVA versus 1,31% van de controlepatiënten. Na correctie voor risicofactoren voor een CVA bleek gordelroos het risico op een CVA te verhogen met een factor 1,31 (95%-BI 1,06-1,60) en gordelroos in het gelaat zelfs met 4,28 (2,01-9,03). Het risicoverhogende effect werd overigens alleen vastgesteld bij vijfenveertigplussers en meer voor hemorrhagische dan voor ischemische CVA’s. Een verklaring van het toegenomen risico op CVA kan zijn dat het varicellazostervirus van zenuwen overgaat op bloedvaten en deze vervolgens beschadigt. Maar de auteurs opperen ook andere verklaringen. De bloedvatbeschadigingen zouden atherosclerose kunnen initiëren met op langere termijn een verhoogd risico op cerebrovasculaire morbiditeit. Daarnaast zou postherpetische pijn kunnen leiden tot toename van stress en dientengevolge een verhoogd risico op CVA. Ten slotte zou stress op zichzelf zowel het risico op gordelroos als dat op een CVA kunnen verhogen. Hoe dan ook: voortaan maar een aspirientje na gordelroos? (Wim Opstelten)