Behandeling subklinische hypothyreoïdie heeft weinig zin

De auteurs selecteerden 21 RCT’s met in totaal 2192 deelnemers. De kwaliteit van de onderzoeken was matig tot hoog. Subklinische hypothyreoïdie was gedefinieerd als een verhoogd TSH en een normaal vrij T4. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers lag tussen de 32 en 74 jaar, de meerderheid van hen was vrouw. De deelnemers werden verdeeld over een behandelgroep die levothyroxine kreeg en een controlegroep die een placebo of geen behandeling kreeg. Bij de follow-up werd gekeken naar hypothyreoïdieklachten zoals vermoeidheid en verminderde kwaliteit van leven.

De onderzoekers volgden de deelnemers 3 tot 18 maanden. Over het algemeen normaliseerden de TSH-waarden in de behandelgroep (range 0,5 tot 3,7 mU/l) maar niet in de controlegroep (range 4,6 tot 14,7 mU/l). Die verbetering had echter geen significante invloed op de hypothyreoïdieklachten (SMD 0,01; 95%-BI -0,12 tot 0,14). De gemeten kwaliteit van leven was ook niet beter in de behandelgroep (SMD -0,11; 95%-BI -0,25 tot 0,03).

Dit onderzoek bevestigt het advies van de NHG-Standaard dat behandeling van subklinische hypothyreoïdie bij niet-zwangere patiënten de klachten niet vermindert. Een kleine kanttekening is wel dat deelnemers in slechts 2 van de 21 RCT’s een subklinische hypothyroïdie hadden met een TSH-waarde boven 10 mU/l. De auteurs stellen daarom dat de conclusies vooral toepasbaar zijn bij een TSH < 10 mU/l.