Bij de LESA Kleine lichaamslengte bij kinderen

Diagnose en samenwerking

De LESA vat de criteria uit de richtlijnen van de Jeugdgezondheidszorg (JGZ) en Nederlandse Vereniging van Kindergeneeskunde (NVK) overzichtelijk samen. Aan de hand daarvan kan de huisarts bepalen of nader onderzoek nodig is. De groeicurve is onmisbaar bij de interpretatie van de lengtegegevens. Daarnaast zijn anamnestische gegevens van belang gezien de diverse mogelijke onderliggende oorzaken. Kinderen met een kleine lichaamslengte zullen vaak worden gesignaleerd door de JGZ; nader onderzoek naar onderliggende oorzaken zal meestal in de tweede lijn plaatsvinden. In het behandelingstraject vormen JGZ en huisarts een schakel tussen patiënt en tweede lijn; samenwerking en overeenstemming over de werkwijze zijn dus van belang.

Rechtstreekse verwijzing

De jeugdarts kan bij kleine lichaamlengte rechtstreeks verwijzen. Naast de lengtemeting zelf is het wel van belang aanvullende gegevens te verzamelen. De jeugdarts en de huisarts gaan daarom vóór de verwijzing na of er andere relevante anamnestische of onderzoeksgegevens zijn. Ook vraagt de rechtstreekse verwijzing om afstemming van de berichtgeving tussen huisarts en jeugdarts en om terugrapportage van de specialist naar beide behandelaars.

Informatie en voorlichting

• Voor de huisarts is het hoofdstuk Te kort uit het boek Kleine kwalen bij kinderen informatief.1 De daarin gehanteerde criteria zijn gelijk aan die van NVK en JGZ.
• De JGZ-richtlijn is te vinden op de website van het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid (www.ncj.nl > upload).
• Groeidiagrammen voor verschillende leeftijden en subgroepen zijn te vinden op de website van TNO (www.tno.nl/groei).
• Als ondersteuning van de voorlichting is er een NHG-Patiëntenbrief Is mijn kind klein? (www.nhg.org > kenniscentrum > voorlichting).
• De LESA Kleine lichaamslengte bij kinderen en het samenvattingskaartje daarvan zijn eveneens te vinden op de NHG-website (www.nhg.org > kenniscentrum > richtlijnen).