De beste behandeling van een springersknie

In een gecombineerde analyse van drie gerandomiseerde onderzoeken gingen Groningse onderzoekers na wat de beste behandeloptie is voor een spingersknie en welke patiëntkarakteristieken de kans op slagen van behandeling beïnvloeden. Ze combineerden daarvoor de gegevens van onderzoeken uit 2011, 2013 en 2014. Deze onderzoeken waren geïnitieerd door dezelfde onderzoeksgroep, waardoor de methoden en uitkomsten vergelijkbaar waren. Wel verschilden de leeftijd, klachtenduur en klinische score tussen de drie onderzoekspopulaties.

Er was sprake van een klinisch relevante verbetering na 3 maanden (≥ 13 punten toename op de VISA-P-score) bij 52 van de 138 geanalyseerde patiënten (37,7%). Mensen die langer klachten hadden, ouder waren en meer trainden, hadden een kleinere kans op klinische verbetering. Na correctie voor deze factoren was de kans op klinische verbetering groter bij excentrische training (OR 6,7; p = 0,009) en bij excentrische training gecombineerd met extracorporale shockwave therapie (ECSWT; OR 5,4; p = 0,015) dan bij de placebogroep. Voor lokale glycerine gecombineerd met excentrische training werd geen verbetering waargenomen, evenmin voor enkel ECSWT.

Een beperking van het onderzoek is dat er mogelijk onvoldoende rekening is gehouden met clustering binnen een trial. Daarnaast konden de onderzoekers niet goed verklaren waarom excentrische training gecombineerd met lokaal glycerine geen positief effect had, terwijl excentrische training alleen of gecombineerd met ECSWT wel effectief was.

De NHG-Standaard Niet-traumatische knieklachten adviseert bij een springersknie de belasting en belastbaarheid op elkaar af te stemmen. Voor andere interventies is er onvoldoende bewijs. Dit onderzoek laat zien dat excentrische training voor een deel van de patiënten met een springersknie verbetering kan brengen.