De coronapandemie vergroot verschillen in beweeggedrag

Sporteconoom De Boer keek in zijn proefschrift naar de relatie tussen sportdeelname en gezondheid. Als onderdeel hiervan onderzocht hij de relatie tussen sociaaleconomische status (SES) en fysieke activiteit tijdens de coronapandemie. 

Deelnemers van de Lifelines cohortstudie (n = 17.749; 61% vrouw; gemiddeld 58 jaar) werden gedurende 9 maanden op 15 momenten bevraagd over de mate van matige tot intensieve lichamelijke activiteit. De onderzoeker vergeleek deze gegevens vervolgens met die uit de periode voor de coronapandemie. 

Afname fysieke activiteit  

In de eerste weken van de eerste coronagolf was 40% van de deelnemers minder fysiek actief. Deelnemers met een laag educatieniveau hadden een hoger risico op verminderde fysieke activiteit (OR ten opzichte van deelnemers met een gemiddeld educatieniveau = 1,14; 95%-BI 1,03 tot 1,27). Deelnemers met een hoog opleidingsniveau hadden een lager risico (OR 0,84; 95%-BI 0,79 tot 0,90).  

Minder toename fysieke activiteit 

Het omgekeerde werd gezien voor toegenomen fysieke activiteit: zowel deelnemers met een laag opleidingsniveau (OR 0,87; 95%-BI 0,77 tot 0,98) als een laag inkomen (OR 0,85; 95%-BI 0,78 tot 0,92) hadden een significant lagere kans op toename van fysieke activiteit ten opzichte van een gemiddelde SES.  

Een hoger opleidingsniveau (OR 1,21; 95%-BI 1,12 tot 1,30) en een hoger inkomen (OR 1,17; 95%-BI 1,07 tot 1,28) gaven een significant hogere kans op toename van fysieke activiteit.  

Ook na versoepeling 

Dit effect bleek stand te houden, ook nadat de coronamaatregelen werden versoepeld. De coronapandemie vergroot dus niet alleen die andere pandemie – die van inactiviteit en obesitas –, maar ook de sociaaleconomische ongelijkheid in beweeggedrag.  

Huisartsen en de publieke gezondheidszorg moeten zich daarom vooral richten op leefstijlbevordering bij patiënten met een lagere SES.