Oosterhof et al. deden onderzoek onder 16 patiënten van een revalidatieprogramma voor chronische pijn en 10 behandelaars door middel van interviews en observaties. De resultaten werden kwalitatief geanalyseerd. De meeste patiënten hadden chronische rugpijn. De onderzoekers bekeken welke factoren gerelateerd waren aan een gunstige revalidatie-uitkomst. Het bleek vooral belangrijk of de patiënt en de behandelaar het eens konden worden over de oorzaak en onderhoudende factoren van de pijn. Wanneer dit zo was, kon de patiënt het geleerde beter toepassen in het dagelijks leven en voelde hij zich serieus genomen.
Bij patiënten die vasthielden aan een somatische oorzaak, terwijl hun behandelaar op een ‘psychische’ oorzaak bleef hameren, was de uitkomst slecht. Zij konden hun gedrag moeilijk veranderen. Wat bekend is uit eerder onderzoek, bleek hier dus opnieuw. Het helpt patiënten met chronische pijn als de behandelaar hun pijn erkent en samen met hen op zoek gaat naar manieren om ermee te leven, ook al is er geen evidente somatische oorzaak (gevonden). Behandeling van chronische pijn vereist dus echte toenadering. Ondanks alle e-health en zelfzorgtools, blijft de relatie tussen patiënt en hulpverlener onmisbaar. Een geruststellend idee.
Lidewij Broekhuizen