De initiële behandeling van patiënten met astma in de huisartspraktijk. Beginnen met een hoge of een lage dosering inhalatiecorticosteroïden?

Doel: Vaststellen van het verschil in effectiviteit tussen een hoge en een lage begindosering inhalatiecorticosteroïden bij patiënten met astma in de huisartspraktijk. Methoden: In 25 praktijken in de regio Groningen werden patiënten met nieuw gediagnosticeerd astma, die nog niet eerder waren behandeld met inhalatiecorticosteroïden, uitgenodigd mee te werken aan het onderzoek. Na toestemming werden de patiënten in een dubbelblind gerandomiseerd onderzoek gedurende een maand behandeld met 2 dd 400 meg budesonide of 2 dd 100 meg budesonide, gevolgd door twee maanden 1 dd 200 meg budesonide in beide groepen. Resultaten: ln totaal namen 91 patiënten deel aan het onderzoek, van wie 84 werden gerandomiseerd; bij 40 patiënten werd de behandeling begonnen met 2 dd 400 meg budesonide en bij 44 patiënten met 2 dd 100 meg budesonide. De gemiddelde leeftijd van de patiënten was 34 jaar. De FEV I voor het begin van het onderzoek bedroeg 84% van de voorspelde waarde, met een reversibiliteit van 9% van de uitgangswaarde. Patiënten gebruikten gemiddeld 1,6 keer per dag een bronchusverwijder. Na vier weken behandeling verbeterde de ochtendpiekstroom in de groep met een hoge dosering met 27 l/min (SD 50) en in de groep met een lage dosering met 38 l/min (SD 53). Het aantal symptomen verminderde van 1,1 tot respectievelijk 0,6 en 0,5. Dit effect bleef behouden in de follow-up-periode van twee maanden. Conclusie: Het lijkt niet nodig om patiënten met mild astma in de huisartspraktijk initieel te behandelen met een hoge dosering inhalatiecorticosteroïden.