‘Cumarinederivaten en DOAC’s voortaan gelijkwaardig’ was de titel van het NHG-Standpunt Antistolling uit 2016. Een grote, retrospectieve analyse van patiëntendata uit zes gebieden in de Verenigde Staten en Canada bevestigt nu dat ook bij de behandeling van een trombosebeen of longembolie de effectiviteit en veiligheid van beide middelen vergelijkbaar zijn.
In een aantal RCT’s is aannemelijk gemaakt dat DOAC’s en cumarinederivaten ongeveer even effectief zijn. RCT’s zijn echter niet zo geschikt om de veiligheid van een geneesmiddel vast te stellen, omdat voor het nagaan van zeldzame bijwerkingen grote patiëntenaantallen nodig zijn. Bovendien worden patiënten voor een RCT streng geselecteerd en gecontroleerd. Een groot cohortonderzoek geeft daarom aanvullende inzichten over verschillen in veiligheid.
De onderzoekers gingen het aantal ernstige bloedingen en het aantal sterfgevallen na van bijna 60.000 patiënten met een veneuze trombo-embolie van wie een kwart een DOAC kreeg (meestal rivaroxaban: 95%) en de anderen warfarine. Na een gemiddelde follow-upduur van 85 dagen waren er 1029 sterfgevallen (1,7%) en 1967 ernstige bloedingen (3,2%): 7% intracranieel, 39% gastro-intestinaal en 55% elders.
Het risico op een ernstige bloeding bleek voor DOAC’s en cumarinederivaten vergelijkbaar (gepoolde HR 0,92; 95%-BI 0,82 tot 1,03). Ook het sterfterisico (alle oorzaken) verschilde niet (HR 0,99; 95%-BI 0,84 tot 1,16). De onderzoekers rapporteren dat er eveneens geen verschil was tussen leeftijdsgroepen of geslacht. Anders dan in eerdere onderzoeken suggereert dit onderzoek dat DOAC’s geen lagere kans op intracraniële bloedingen of een grotere kans op gastro-intestinale bloedingen bij ouderen geven. Gezien het grote aandeel van rivaroxaban is het nog enigszins onzeker of de bevindingen gelden voor alle DOAC’s en enige terughoudendheid is geboden vanwege de retrospectieve opzet van dit onderzoek.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
