DPP-4-remmers en het risico op hartfalen

Naar aanleiding van verschillende onderzoeken waarbij een verband tussen het gebruik van DPP-4-remmers en hartfalen werd gesuggereerd, deed Peter Clifton een literatuuronderzoek naar publicaties vanaf 2013 over het verband tussen DPP-4-remmers en hartfalen. In twee grote Amerikaanse onderzoeken werd een toename van het aantal opnames voor hartfalen gevonden van respectievelijk 19% en 27%. In een aantal RCT’s was er ook een toename van de cardiovasculaire sterfte bij de behandelde patiënten ten opzichte van hen die placebo kregen. Hij ging na of het risico op het optreden van hartfalen afhankelijk was van de leeftijd, duur van de diabetes, nierfunctie, al aanwezig hartfalen, het HbA1c en het BMI. Van al deze variabelen kon geen invloed aangetoond worden op het effect van DPP-4-remmers op het optreden van hartfalen. Bij jonge patiënten met diabetes mellitus zonder cardiovasculaire ziekte en een laag risico op hartfalen, nam het risico op hartfalen niet toe.

Voor deze laatste groep patiënten lijken DPP-4-remmers een veilig alternatief als het niet lukt om met de gebruikelijke glucoseverlagende middelen het gewenste HbA1c te bereiken. Het is echter nog steeds niet aangetoond dat deze middelen ook daadwerkelijk een gunstig effect hebben op de aandiabetes gecorreleerde morbiditeit en mortaliteit en mogelijk bestaat er zelfs een negatieve correlatie. Het is ook nog onvoldoende duidelijk welke groep diabetespatiënten extra risico loopt om hartfalen te ontwikkelen tijdens het gebruik van deze middelen. Verder onderzoek moet ook hier uitsluitsel brengen en wordt medio 2015 verwacht. Wordt vervolgd dus.