Praktijk

Ecg-casus: Acute inspanningstolerantie - Antwoord

Door
Gepubliceerd
1 juli 2016
0 reacties

Artikelinfo

Antwoorden

 

1. Beschrijving volgens ECG-10+

  1. Frequentie en regelmaat | De frequentie is te traag (bradycardie): 48 slagen/min. Het interval tussen twee opeenvolgende QRS-complexen varieert. Het ritme is dus irregulair. 

  2. As | Afleiding I is het meest positief (0°). Afleiding avF is het meest iso-elektrisch. De ventriculaire as staat dus min of meer loodrecht op avF. Deze gegevens uit I en avF samen leveren een as van 0° op. De as is dus horizontaal ofwel normaal.

  3. P-top | Normaal. Nergens te breed of te hoog en in alle afleidingen positief (behalve avR).

  4. PQ-tijd | Normaal. De PQ-tijd is 5 mm (= 0,2 sec), dat is nog binnen normale grenzen. 

  5. Q | Normaal. Geen pathologische Q’s.

  6. QRS | Normaal. Normale R-progressie, normale hoogte en breedte.

  7. ST-segment | Normaal. Geen elevaties of depressies.

  8. T-top | Normaal. Normale hoogte. Niet spits, geïnverteerd of bifasisch.

  9. QT-tijd | Normaal 11 mm (= 0,44 sec) en < helft van de cyclusduur.

  10. Ritme | De P-toppen zijn allemaal normaal, ze zijn positief in de onderwandafleidingen (II, III en avF) en ze komen dus uit de sinusknoop. Wel is er enige irregulariteit in de P-toppen, suggestief voor een sinusaritmie. Iedere P-top wordt keurig door een QRS-complex gevolgd. Het ritme is met 48/min te traag. Er is dus een sinusbradycardie met sinusaritmie.

+. Conclusie | Borderline ECG. SB met sinusaritmie. 

Beleid

De huisarts constateert een traag en irregulair sinusritme met inspanningsintolerantie. Ze denkt aan een “zieke sinusknoop” (sick sinus syndrome, SSS). Ze verwijst de patiënt op korte termijn naar een cardioloog. Een inspannings-ECG bevestigt het beperkte inspanningsvermogen waarbij de sinusfrequentie niet boven de 55/min komt.

Deze patiënt heeft last van inspanningsintolerantie omdat de sinusfrequentie niet toeneemt wanneer de activiteit daarom vraagt. Dit is het gevolg van SSS. In rust leidt de lage frequentie zelden tot klachten. Gezien het invaliderende karakter van de klachten van deze patiënt is ingrijpen hier geïndiceerd. Er wordt een pacemaker geïmplanteerd en binnen een week heeft de patiënt zijn dagelijkse wandelingen hervat. In sommige gevallen is een SB met inspanningstolerantie het gevolg van ritme-vertragende medicatie, zoals bètablokkers of vertragende calciumantagonisten. In die gevallen wordt de patiënt soms klachtenvrij na het verlagen of staken van deze medicatie en is verder ingrijpen niet nodig. Voor de volledigheid: bij deze patiënt is dat niet het geval.

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen