Een alarm om bedplassen tegen te gaan

Twintig procent van de vijfjarigen heeft te maken met nachtelijke ongelukken. De auteurs beoordeelden alle gerandomiseerde en quasi-gerandomiseerde onderzoeken die waren geregistreerd in het Cochrane Incontinence Specialised Register. Zij analyseerden de data van maar liefst 74 onderzoeken met bijna 6000 kinderen (5983) van 5 tot 16 jaar. Daaruit bleek dat een alarmeringssysteem – een wekker die afgaat bij het nat worden van het matras – meer effect heeft in de reductie van het aantal incidenten per week dan geen behandeling (mean difference -2,87 nachten), al is de kwaliteit van het bewijs laag. Daarbij bleven ook meer kinderen droog na het staken van de behandeling (relatief risico 9,67). Verder geeft de alarmwekker ook een beter resultaat dan gedragsinterventies als cognitieve gedragstherapie, hypnotherapie, blaastraining en wakker maken (mean difference -0,87 nachten). Alleen de medicamenteuze methode met desmopressine geeft vergelijkbare resultaten als het alarm, maar heeft volgens de auteurs meer risico op bijwerkingen. Een beperking van de onderzoeken is volgens de auteurs dat de keerzijden van het alarmsysteem worden onderbelicht: een kind dat niet wordt gewekt door de plaswekker, rinkelen zonder incontinentie, angst bij het kind en het feit dat andere gezinsleden ook wakker worden. 

De NHG-Standaard Enuresis nocturna stelt dat met geduld en terughoudendheid goede resultaten kunnen worden geboekt. Indien deze aanpak onvoldoende effect heeft, kan in tweede instantie een intensieve methode als de plaswekker geschikt zijn, vooral voor wat oudere kinderen en adolescenten. Bij jongere kinderen wordt een minder intensieve gedragstherapeutische methode aangeraden, zoals de kalendermethode. Deze review onderstreept het beleid van de NHG-Standaard.