De toepassing van technologie is gemeengoed geworden. We kunnen niet meer zonder televisie, (mobiele) telefoon en internet. In de geneeskunde verloopt dit proces wat langzamer. Natuurlijk, er bestaan hoogstandjes. Zo was ik laatst getuige van een operatie die plaatsvond in Japan, maar werd uitgevoerd door een chirurg in het AMC. Hij bediende robotarmen op afstand. Fascinerend. De toepassing van moderne technologie in de dagelijkse praktijk gaat echter minder snel. We telefoneren, e-mailen en gebruiken allemaal een EMD, maar daarmee houdt het wel zo’n beetje op. Wie begeleidt zijn patiënten met chronische ziekten als hartfalen, diabetes of COPD inmiddels (deels) op afstand? Wie gebruikt visueel materiaal om te overleggen met de tweede lijn? Wie maakt de afspraken met een specialist voor zijn patiënten rechtstreeks via een elektronische agenda? De technologie is er, maar we gebruiken deze niet of nauwelijks. Dat komt, denk ik, omdat de interface tussen technologie en gebruiker niet optimaal is. We moeten er veel voor regelen en we moeten onze routines aanpassen. En dat staat succesvolle introductie in de weg, zo weten we uit implementatieonderzoek.
Tele
Telemedicine kan op allerlei gebieden een rol spelen. Huisartsen kennen de techniek inmiddels uit de cardiologie (doorsturen van een ECG) en de oogheelkunde (fundusfoto’s), maar teledermatologie loopt hierin voorop. Dermatologie is een visueel vak bij uitstek en leent zich daarom goed voor teletoepassingen. De voordelen zijn duidelijk: snelheid en efficiëntie, de hulpverlener kan kiezen wanneer hij de vereiste werkzaamheden uitvoert en patiënten hebben geen lange reis- en wachttijden. De verzekeraars kennen hiervoor dan ook een apart tarief. Teledermatologie is echter nooit echt geëvalueerd in Nederland. Daarom is het goed dat het onderzoek van Eminović in deze H&W antwoord geeft op de vraag wat teledermatologie nu precies oplevert: ongeveer 20% minder verwijzingen naar de dermatoloog en in de praktijk mogelijk iets meer. Misschien is er wel sprake van een leereffect bij huisartsen. Ook gepigmenteerde huidafwijkingen waren onderdeel van dit onderzoek. Hiervan denken we inmiddels te weten dat die wat minder geschikt zijn voor teledermatologische consultatie. Ook kunnen we niet uitsluiten dat de huisartsen selectief hebben geïncludeerd. We weten echter niet in welke richting die selectie plaatsvond. Dat patiënten niet minder tevreden waren dan na een live consult bij de dermatoloog is echter bemoedigend.
Het vervolg
Een ander groot voordeel van de ‘elektronische verwijzing’ is dat veel patiënten snel kunnen worden geholpen. Huisartsen blijven op deze manier ook nadrukkelijk de hoofdbehandelaar. Teledermatologie lijkt een vaste plaats te krijgen in de huisartsenpraktijk: zo’n 3000 huisartsen maken hiervan gebruik en de faciliteiten worden mogelijk uitgebreid. Om de huisartsenkant van deze techniek te stimuleren drukken we in deze H&W tips af om de kwaliteit van de foto’s te optimaliseren. U heeft er geen bijzondere apparatuur voor nodig en met een paar eenvoudige handelingen bent u in staat een goede foto te produceren. Of teledermatologie een plaats krijgt in uw praktijk beslist u natuurlijk zelf. De ‘interface’ lijkt hier niet meer het grootste probleem. Voor H&W zou het weleens een onverwacht voordeel kunnen hebben. We houden ons aanbevolen voor klinische lessen met illustraties. Wij zijn daar klaar voor, maar vergeet niet de patiënt om toestemming te vragen. Henk van Weert
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
