Vandaag zie ik een verstandelijk beperkt meisje van een jaar of veertien. Ze komt voor de tweede keer, ze heeft nog altijd buikpijn. Haar moeder wijst erop dat ze nog niet menstrueert. Van – laten we haar Saskia noemen – begrijp ik dat ze gewoon buikpijn heeft, ergens in de onderbuik. Moeder vult haar aan en zegt dat de buikpijn sinds twee dagen (na het stoppen van laxantia) erger is geworden. Na het lichamelijk onderzoek ben ik nog niet veel verder dan het constateren van een gevoelige onderbuik. De vage antwoorden van Saskia helpen evenmin. Obstipatie, urineweginfectie, premenstruele pijn, toch appendicitis? Ik besluit wat handvatten te zoeken en ben dan ook benieuwd wat de standaard erover zegt. Terwijl ik zoek, realiseer ik me dat er geen NHG-Standaard Buikpijn is. Dat betekent dus: zelf alles op een rijtje zetten, alarmsymptomen filteren, diagnostiek overwegen en bedenken wanneer ik zo’n meisje zou verwijzen. De opties overwegend, besef ik des te meer hoe handig de standaarden zijn in gebruik. Pak een kleine kwaal als keelpijn of oorpijn en de standaard loodst de (beginnende) huisarts (in opleiding) er stap voor stap doorheen. Bij een wat grotere klacht als maagpijn (daar is dan wel een standaard voor) weet ik bijvoorbeeld dankzij de standaard dat ik hoogdrempelig mag zijn in een gastroscopie. Zoveel standaarden die de pragmatiek van de huisarts stimuleren en dan nog stiekem een standaard over buikpijn missen… Er is veel voor te zeggen om een dergelijke standaard in het leven te roepen. Het zorgt voor het protocoliseren en verbeteren van zorg omtrent een ingewikkelde klacht als buikpijn. Echter, een ontbrekende standaard getuigt er ook van dat gelukkig niet alles in standaarden is te vatten. De menselijke maat en de creatieve geest van de breed denkende huisarts zijn de charme en de kunst van ons vak. Tegelijkertijd helpen de bestaande standaarden door hun structuur me ook met het oplossen van problemen die er niet in staan beschreven. Ik stuur Saskia dus naar huis met de opdracht urine in te leveren en het advies laxantia af te bouwen, terwijl ik daarnaast ook de alarmsymptomen uitleg. En zo heb ik menselijk èn volgens mijn eigen standaard gewerkt. Cathelijn Aukes, aios
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
