Frietkanker en wurgseks

Nietsvermoedend haal je de zaterdagochtendeditie van je dagblad uit de bus, rustig begin van het weekend. Maar dan, op de voorpagina: jaarlijks 100 doden door seksongelukken waaronder wurgseks; en nog erger – want dichter bij huis – ook jaarlijks 110 doden door frietkanker. Heb je je alcoholconsumptie teruggebracht tot de medisch gunstige 2 eenheden per dag, eet je geen 2 dagen achter elkaar sla vanwege de nitraten, gebruik je trouw je condoom in het kader van double Dutch, rook je vanzelfsprekend al jaren niet meer, haast je je na je werk om op tijd thuis te zijn voor het driemaal wekelijkse joggen, blijk je behalve een hartinfarct ook nog kanker van friet te krijgen! Hoe komt het dat ik die dingen nooit zie: geen overleden patiënt bij wie ik ook maar in de verste verte denk aan een auto-erotisch ongelukje. En frietkanker zou ik toch bijna dagelijks moeten zien, zoveel wordt dat hier gegeten. Die arme gewurgde patiënten zullen wel weer te weinig hulp van hun huisarts krijgen, en jawel: ‘Deze mensen behoren niet tot de freaks die hun fantasie de vrije loop laten, maar worden vaak wel als zodanig behandeld. De juiste hulp blijft dan achterwege’. De frietkanker, dat zal wel van onze vrienden de epidemiologen komen. Je doet een groot bevolkingsonderzoek, vindt een odds-ratio van om en nabij 1,10 (95%-betrouwbaarheidsinterval 1,07-1,13), corrigeert voor alle bekende, maar niet voor onbekende storende variabelen, en voegt daar alles bij wat uit dierexperimenteel onderzoek over carcinogeniteit van megadoses acrylamide bekend is; en dan maar rekenen. Zo komen we op de 110 doden. Vergeten wordt dat acrylamide slechts een klein stapje is in een grotere causale keten. Er is weinig op tegen dat dit onderzoek gedaan wordt en dat de voedingsindustrie er iets mee doet, maar dat zoiets zo onoordeelkundig op de voorpagina staat: onbegrijpelijk! En dan nu aan de statines, want ook dat schijnt gezond te zijn. (PL)