De onderzoekspopulatie bestond uit een groep van 104.605 kinderen, geboren tussen 1990 en 2016, van wie de moeder tussen de vierde week tot aan de bevalling een macrolide (n = 8632) of penicilline (n = 95.973) antibioticum kreeg voorgeschreven. Eindpunt was de aanwezigheid van aangeboren afwijkingen in een van de vijf systemen (zenuwstelsel, cardiovasculair, gastro-intestinaal, genitaal en urologisch), zoals gedefinieerd door de European Surveillance of Congenital Anomalies.
Bij gebruik van macroliden in het eerste trimester kwamen aangeboren afwijkingen voor bij 27,7 per 1000 kinderen en bij gebruik in het tweede of derde trimester bij 19,5 per 1000 kinderen. Macrolidegebruik in het eerste trimester gaf een verhoogde kans op aangeboren afwijkingen in vergelijking met penicilline (RR 1,55; 95%-BI 1,19 tot 2,03), met name op cardiovasculaire afwijkingen (RR 1,62; 95%-BI 1,05 tot 2,51). Bij gebruik in het tweede en derde trimester was het risico niet verhoogd (RR 1,13; 95%-BI 0,94 tot 1,36). De kans op genitale malformaties was echter wel verhoogd bij gebruik van macroliden in elk van de drie trimesters (RR 1,58; 95%-BI 1,14 tot 2,19).
Bijwerkingencentrum Lareb rapporteert dat macroliden niet de voorkeur hebben bij zwangeren, maar een goed alternatief zijn voor penicillines en cefalosporines. De huidige resultaten benadrukken dat we voorzichtig moeten zijn met het voorschrijven van macroliden aan zwangere vrouwen. Zoals altijd moet de afweging worden gemaakt tussen het onbehandeld laten van een (mogelijk ernstige) infectie enerzijds en de bijwerkingen van de behandeling anderzijds.
Literatuur
- Fan H, et al. Associations between macrolide antibiotics prescribing during pregnancy and adverse child outcomes in the UK: population based cohort study. BMJ 2020;368:m331.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
