Janneke Verhees, voormalig wijkverpleegkundige en nu POH Ouderen in Eindhoven, en Myrna Knol, verloskundige uit Zwolle, maakten tijdens de bijeenkomst concreet wat er misgaat als gegevens ontbreken.
Missers en tijd
Vaak kost het gebrek aan digitale communicatie en gegevensuitwisseling onnodig veel tijd. Bijvoorbeeld als de wijkverpleegkundige fysiotherapie in gang zet voor een cliënt, terwijl de huisarts dat twee weken eerder al heeft gedaan (en de licht dementerende cliënt dit zelf niet meer weet). Maar geregeld gaan er ook dingen (bijna) mis. Zo kon Janneke net voorkomen dat de mooie bloedsuikerwaarde van 6,3 die zij bij een oudere cliënt thuis opnam en telefonisch doorgaf aan de doktersassistente, genoteerd werd als 3,6 (waarbij alle alarmbellen gaan rinkelen).
Het advies van Janneke om de geschetste problemen op te lossen: “ga uit van de cliënt en zorg voor een veilig systeem waar alle zorg- en hulpverleners, de cliënt en de mantelzorgers aan mee kunnen doen. Het moet beschikbaar zijn op ieder device, een interactief overzicht geven, geen extra akkoord vereisen en je moet er berichten en foto’s in kunnen delen. Als zorgverlener moet je makkelijk kunnen switchen tussen systemen en per cliënt moet duidelijk zijn wie de regievoerder is.”
Identieke problematiek bij verloskundigen
Myrna Knol begeleidt als verloskundige mensen in een hele andere, maar even kwetsbare levensfase. De problemen door gebrekkige informatieoverdracht zijn bijna identiek. “Ik volg de zwangere vrouw, doe onderzoeken, maak echo’s en noteer mijn bevindingen in het dossier. Dat geef ik op papier mee aan de vrouw, zodat zij dit met de huisarts, de gynaecoloog of andere betrokken zorgverleners kan delen. Maar papier vergeet je wel eens, en de informatie moet worden overgetikt in het eigen zorgsysteem. Het gevolg is dat de zwangere vrouw haar verhaal opnieuw moet doen en onderzoeken worden overgedaan.
Er is net voldoende geld om de ICT-systemen waar we nu mee werken te onderhouden. Investeringen voor innovaties moeten van onszelf komen en die financiële ruimte hebben we niet. Wat zou helpen is het opnemen van een structurele vergoeding voor ICT in de tarieven voor verloskundige zorg, een keurmerk voor softwarepakketten en het vergroten van de kennis over software onder verloskundigen.”
Bereiken en begrijpen
Quintus Bosman van Nictiz concludeert dat zorg- en hulpverleners elkaar moeten bereiken en begrijpen. “Het gaat niet alleen om techniek. Zorgverleners, beleidsmakers, zorginkopers en ICT-leveranciers moeten het ook met elkaar eens worden. Welke gegevens wisselen we uit? Welke taal spreken we?”
“De Persoonlijke Gezondheidsomgeving (PGO), biedt geen snelle oplossing”, stelt Margo Brands van de Patiëntenfederatie resoluut. “Het leveren van goede zorg moet niet afhankelijk zijn van het PGO. Dat zorgt ervoor dat patiënten over hun medische gegevens kunnen beschikken en regie kunnen voeren. De uitwisseling van informatie tussen professionals staat daar los van.”
Stuur verkenner
Hoe dan wel? “Door VWS is al een zogenaamde verkenner toegezegd. Stuur die per direct op pad om te bekijken wat er vanuit de zorgbehoefte nodig is. Om welke zorg of hulp gaat het, welke informatie hebben de zorg- of hulpverleners nodig en wanneer”, aldus Arthur Eyck van InEen. “Als dat in beeld is, kunnen we vaststellen wat er moet worden vastgelegd en gedeeld, hoe en door wie om de juiste zorg op de juiste plek te bieden. Vervolgens kan dat technisch worden ingericht.” Vertrekpunt daarvoor is de handreiking Kwetsbare ouderen thuis, die in het voorjaar van 2019 door dertien partijen uit medische, sociale en zorgdomein is gepubliceerd.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
