Gezinsgeneeskunde: feiten of opvattingen?

In dit artikel wordt ingegaan op de vraag, welke opvattingen en veronderstellingen ten grondslag liggen aan de gezinsgeneeskunde en in hoeverre deze door middel van onderzoek zijn onderbouwd. Uit de literatuur zijn twee basale veronderstellingen af te leiden: ziekte en gezondheid van het individu hangen nauw samen met kenmerken van diens sociale omgeving, en de kwaliteit van de hulpverlening wordt verbeterd indien een aantal hulpvragen van de patiënt wordt geplaatst in zijn sociale context. Uit de omvangrijke onderzoeksliteratuur blijkt dat er een duidelijk verband bestaat tussen iemands gezondheidstoestand en kenmerken van zijn sociale omgeving, met name de ervaren sociale steun. Het inroepen van medische hulp blijkt in belangrijke mate verklaard te worden door het omgangspatroon van het gezin. Het betrekken van de partner bij de hulpverlening blijkt de therapietrouw van de patiënt te bevorderen. De complexe contextgegevens zijn echter moeilijk te kwantificeren en vragen om kwalitatieve onderzoekstechnieken.