Fijn dat de hoofdredacteur van ons wetenschappelijk verenigingsblad net als wij aandacht besteedt aan het glazen plafond; een fenomeen dat ook in de huisartsgeneeskunde vrouwen belemmert in hun weg naar de top (H&W 2005;48:201). Hij citeert met graagte Kaouthar Darmoni. Deze deskundige op het gebied van ‘la danse orientale’ (buikdans) suggereert dat vrouwen meer topposities bereiken als zij mannen confronteren met hun vrouwelijke charme en schoonheid. Liever vrouwen dus met meer buik dan hoofd: die mening devalueert onze mannelijke collega’s toch ernstig. Weinig mannen op topposities – evenals trouwens ‘gewone’ praktiserende huisartsen – zijn immers dermate macho dat deze aanpak zal werken. Sterker nog, de suggestie dat dit wel het geval zou zijn, doet mannen die mensen wegen op deskundigheid in plaats van op de diepte van een decolleté serieus tekort. Tegelijk is het te veel eer om te denken dat het glazen plafond louter door onwillige mannen wordt veroorzaakt. Het glazen plafond is complex, zoals blijkt uit ons artikel over gender en leiderschap binnen de huisartsgeneeskunde (H&W 2005;48:211-5) Belemmeringen voor vrouwen om topposities te bereiken hebben ook te maken met zorgtaken, met de organisatiecultuur, met onderschatting van competenties en met andere arbeidswensen. De werkgroep vrouwelijke huisartsen van het NHG zal toch zinniger activiteiten moeten organiseren dan een cursus buikdansen. Toine Lagro-Janssen, Maria van den Muijsenbergh
Antwoord
Kaouthar Darmoni is docent Cultuur en Media aan de Universiteit van Amsterdam. Ze sprak op 8 maart in Groningen de Aletta Jacobslezing uit. In het hele journaalstukje en ook in de Aletta Jacobslezing staat nergens dat buikdansen de oplossing voor alles is, er stond wel dat je ook op een andere manier naar genderverschillen kunt kijken. Dat leek me nieuws genoeg om ook in H&W te brengen. Joost Zaat
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
