Herziening NVDV-richtlijn Lichen planus: wanneer verwijzen?

Huisartsen zien lichen planus niet zo vaak, maar het is wel belangrijk om dit ziektebeeld te herkennen en ook om te weten wanneer u moet verwijzen. Een enkele variant geeft namelijk een verhoogde kans op maligne ontaarding. Lichen planus is een chronische inflammatoire aandoening van de huid en/of de orale en genitale slijmvliezen. De oorzaak is onbekend. Patiënten ervaren jeuk, en met name de mucosale variant kan soms pijnlijk zijn. Lichen planus is moeilijk te behandelen; de beschikbare therapieën onderdrukken vaak alleen de symptomen. Cutane lichen planus wordt in eerste instantie behandeld met lokale corticosteroïden, klasse III of IV.

In de herziene richtlijn is vooral het hoofdstuk ‘Organisatie van zorg’ interessant voor huisartsen: wanneer moet u verwijzen? Cutane lichen planus kunt u zelf behandelen. Controle is alleen nodig bij actieve ziekte of recidief. Bij twijfel of een vermoeden van neoplasie kunt u verwijzen naar de tweede lijn. Verwijs ook patiënten met cutane lichen planus bij onvoldoende verbetering na behandeling met lokale therapie. Verder is (een vermoeden van) extra-cutane of extra-orale lichen planus (anogenitaal gebied, oesofagus, nagels, hoofdhuid, of zeldzamere lokalisaties) altijd een reden voor verwijzing naar de tweede lijn. In de richtlijn vindt u welke vorm van lichen planus naar welk specialisme moet worden verwezen.

In de nieuwe richtlijn staan ook enkele handige websites over dit onderwerp, zoals van de gynaecoloog of de bekkenbodemfysiotherapeut. De herziene richtlijn is te vinden op de website van de NVDV. Hier vindt u ook een patiëntenfolder.