Hulp bij minderen psychofarmaca

In de inleiding benadrukt de auteur dat ze niet voor stoppen met psychofarmaca is. Afbouwen betekent in eerste instantie minder slikken en daarna eventueel stoppen, maar alleen als het kan. Daarnaast ontraadt ze om zonder professionele begeleiding te stoppen. Beide adviezen herhaalt ze gelukkig meermaals in het vervolg. In het eerste deel komen de feiten en fabels van psychofarmaca aan bod en manieren om te achterhalen of afbouwen mogelijk is. Bovendien belicht ze niet-medicamenteuze methoden om de mentale fitheid, die extra van belang is voor het succesvol afbouwen, te bevorderen. Het volgende deel gaat over het daadwerkelijke minderen.

Dit start met ‘een goede voorbereiding’, zoals weten wat je kunt verwachten bij afbouwen, het opstellen van een signaleringsplan en het betrekken van naasten. Bij het betrekken van de behandelaar gaat de auteur in op ‘samen beslissen’ en wat de patiënt kan doen als de arts weigert mee te werken. Volgens de auteur is er ‘maar een die bepaalt wat er gebeurt: de patiënt’. Gelukkig herhaalt ze ook hier dat stoppen zonder begeleiding gevaarlijk kan zijn. De laatste hoofdstukken bevatten adviezen voor afbouwen in het algemeen, maar ook per middel: ADHD-medicatie, antidepressiva, antipsychotica, stemmingsstabilisatoren en slaapmiddelen. Het boek bevat een bijlage met de ‘gouden regels’ voor voorschrijvers, maar naar mijn mening is de rest van het boek ook geschikt voor de huisarts (en POH-ggz) die patiënten wil begeleiden bij het minderen van psychofarmaca (die door de huisarts zijn voorgeschreven).