Patiënten met een melanoom in de voorgeschiedenis die actief hun huid controleren, staan er gunstiger voor dan patiënten die dat niet doen. Het aantal recidieven dat wordt gevonden, is hoger als ook de partner aanwezig is bij het aanleren van de zelfcontrole. Hoe de training van patiënten en hun partners eruit moet zien, was nog wel onduidelijk. Nu is uitgezocht dat verschillende vormen van zo’n training effectief zijn.
Turissi et al. onderzochten wat het effect was van verschillende trainingsmethoden om patiënten en hun partners zelfhuidonderzoek aan te leren. Het bleek dat er geen verschillen waren tussen drie verschillende methodes. Training via een werkboek, een tablet of persoonlijke training waren alldrie effectiever dan gewone zorg. Op de vraag hoe vaak in de afgelopen 4 maanden, op een schaal van 0 tot 4, 17 verschillende dermatomen waren nagekeken op huidafwijkingen, luidde het antwoord: 2,5 keer in de interventiegroepen en 1,8 keer in de controlegroep.
De auteurs concluderen dat het niet uitmaakt hoe je een patiënt en zijn partner traint, maar dat er zeker een significant positief trainingseffect is.
Hoe helpt deze informatie de Nederlandse huisarts? Gewoonlijk is de huisarts immers niet betrokken bij de controles van melanomen. Maar met de groeiende incidentie van maligne huidtumoren lijkt het nuttig om bij zelfcontrole door hoogrisicopatiënten ook de hulp van eventuele partners in te roepen en/of te bekrachtigen.
Jurgen Damen
Literatuur
- 1.Turrisi R, et al. Comparison of efficacy of differing partner-assisted skin examination interventions for melanoma patients. A randomized clinical trial. JAMA Dermatol 2015;151:945-51.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
