Passie
‘De huisartsgeneeskunde in de volle breedte uitoefenen en de onderbouwing daarvan verbeteren is mijn passie. De kern van het vak, het contact met de patiënten, heeft voor mij nog steeds de prioriteit, ook na 28 jaar praktijkvoering. Ik kom veel over de context van de patiënt te weten en neem dat mee in mijn overwegingen. Dat realiseer ik me soms pas later. Ik vind dat mooi om te ervaren. Na al die tijd in dezelfde praktijk worden de contacten alleen maar leuker. Ouders die ik nog als kind heb gekend, komen nu met hun eigen kinderen. Ik merk dat ik een vertrouwd en belangrijk baken ben.’
Missie
‘Wetenschap naar de praktijk brengen en nadenken hoe je daar vorm aan kan geven is mijn missie. Liever kleine stapjes aan praktijkverbetering met wetenschappelijke onderbouwing dan hoogdravende wetenschappelijke inzichten die in een bureaulade verdwijnen. De standaarden zijn daar een mooi voorbeeld van. Ik vond het leuk om aan verschillende standaarden mee te werken, vooral de NHG-Standaard Verdachte huidafwijkingen. Dat had een groot raakvlak met mijn promotieonderzoek. Wetenschap naar de praktijk brengen doe ik als directeur zorg bij de huisartsengroep Medicamus in de regio Harderwijk op een andere manier dan als H&W-redacteur. Ik vind het fijn om op een positieve manier aan de ontwikkeling van ons mooie huisartsenvak bij te dragen. De combinatie praktijkhouder, directeur huisartsengroep en redacteur H&W is best pittig. Maar het geeft veel synergie omdat ik de ervaringen uit de ene rol kan gebruiken voor de andere.’
Huisarts
‘Al sinds de middelbare school wilde ik huisarts worden. Dicht naast de mensen staan en zelf bepalen hoe ik de praktijk kan organiseren waren belangrijke drijfveren. Geen ziekenhuis dat bepaalt hoe en wanneer ik dingen moet doen. Huisartsen zijn natuurlijk ook aan regels gebonden, maar kleine zaken heb je zelf in de hand en dat geeft een groot gevoel van vrijheid. Starten met spreekuur nadat je de kinderen naar school heb gebracht of de praktijkvorm kunnen aanpassen, dat geeft me een gevoel van autonomie. Ik begon als solo-huisarts en werk nu als duo in een gezondheidscentrum. Ik onderkende al snel dat er in het huisartsenvak geen natuurlijke carrièregang is, zoals bij andere beroepen. Die moet je zelf creëren. Dus deed ik mijn promotie in mijn eigen tijd en financierde het met eigen middelen om dit zonder druk en met maximaal plezier te kunnen afronden.’
Wetenschap
‘Ik ben geen die hard wetenschapper. Wel heb ik de behoefte om me te verdiepen, zoals bij huidmaligniteiten. Ik stuitte toevallig op een heel praktisch onderzoek naar hoe huisartsen omgaan met pathologie-onderzoek bij huidafwijkingen. Omdat ik me in de onderzoeksmethodologie wilde verdiepen, deed ik de inleidende NHG-opleiding tot huisarts-onderzoeker en cursussen epidemiologie bij EPIDM aan de VU. Niet om nu per se epidemioloog te worden. De cursussen waren heel interessant en de mede-cursisten erg inspirerend. Ze kwamen uit allerlei vakgebieden en allen bezig met onderzoek. Heel leerzaam om daar met elkaar over te sparren. Uiteindelijk volgde ik de hele opleiding en haalde mijn diploma, zo interessant en boeiend vond ik het.’
Mooiste artikel
‘Mijn mooiste artikel is een onderzoeksartikel waarin we het project chronische nierschade van onze huisartsengroep beschrijven. Daarin komen al mijn rollen mooi samen: als mede-initiator en als mede-deelnemer. Niet als H&W-redactielid, want volgens de regels van H&W beoordeel je nooit je eigen artikel. Dat deed een andere redacteur met externe referenten. Ik ben uiteraard heel blij dat met deze publicatie. Een mooie beloning voor de projectgroep CNS van de huisartsengroep die hard aan de implementatie van het project gewerkt heeft.’
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
