In de afgelopen vijftien jaar zijn er 80% meer huisartsen in Nederland gekomen, 50% meer specialisten, 2250 fte praktijkondersteuners, huisartsenposten met chauffeurs en triagisten. Huisartsen zijn 20% meer in deeltijd gaan werken. De bevolking is 15% gegroeid, maar niet ongezonder geworden: we leven zelfs drie jaar langer dan vijftien jaar geleden. Dus het blijft verbazen dat we het steeds maar zo druk blijven houden.
Mogelijk zit daar een psychologische kant aan bij de dokters, misschien zijn de verwachtingen van patiënten hoger. Bureaucratisering en uitbreiding van kennis spelen zeker een rol, maar waar ik hier op wil wijzen is de almaar toenemende individualisering. We spreken elkaar steeds weer op eigen verantwoordelijkheid aan en geven ons beleid vorm naar het beeld van de zelfredzame burger. Ondertussen kalft het vertrouwen in de staat als hoeder van ons belang steeds verder af. Preventie van ziekte en het oplossen van problemen is niet meer iets collectiefs maar iets individueels geworden. Iets wat in de spreekkamer bij een hulpverlener bereikt moet worden. Het idiote dweilen met de kraan open van onze stoppen-met-roken-programma’s is daar maar een voorbeeld van.
De miljarden euro’s en vele manuren die aan CVRM besteed worden zouden collectief ingezet waarschijnlijk veel meer zoden aan de dijk zetten. Obesitas bleek in een Frans dorp door collectieve aanpak goed terug te dringen, maar wij hebben het druk met dikke-kinderen-programma’s en maagverkleiningsoperaties. Levensproblemen, die vroeger in familie of de peer-group werden opgelost of verzacht komen nu voor het bureau van hulpverleners. Toename van eenzaamheid is een enorm vliegwiel voor het hele zorgcircus.
Wij dokters gaan die individualisering niet oplossen: dat is meer iets voor het collectief!
Ferdinand Schreuder
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
