Integriteit binnen gezondheidszorg ter discussie

Doelgroep Het boek is voor iedereen een must! Artsen, farmaceuten, apothekers maar ook patiënten, wetgevers en verzekeraars zullen inzien dat het met de integriteit binnen de gezondheidzorg zorgelijk is gesteld.

Inhoud Van het boek van Peter Gøtzsche Deadly Medicines and Organised Crime uit 2013 is onlangs een Nederlandse vertaling verschenen. Hij laat in 17 hoofdstukken zien hoe patiënten bedrogen worden, artsen zich laten omkopen, hoe overheden hun verantwoordelijkheid ontlopen, hoe toezicht op de veiligheid van medicijnen faalt, hoe medische tijdschriften zich laten manipuleren en hoe afwijkend gedrag gemedicaliseerd wordt als afzetmarkt voor nieuwe, gevaarlijke en onwerkzame producten. Intimidatie en geweld worden gebruikt en wie hiertegen in verzet komt, wordt zelf slachtoffer. Het boek is honderden bladzijden lang een opsomming van corruptie en falen. Alle in het boek geuite beschuldigingen worden aan de hand van meer dan 1000 referenties onderbouwd en er is dan ook geen speld tussen te krijgen.

Oordeel Ondanks de overstelpende hoeveelheid aan zorgelijke feiten is de analyse naar de achterliggende oorzaken zwak. Om te begrijpen waarom het zo slecht gesteld is met de gezondheidszorg wordt een Marxistisch begrippenkader van stal gehaald met misdadige organisaties (farmaceutische industrie) en hun handlangers (artsen en falende overheden) als de uitbuiters, en onderdrukten (patiënten) die lijden en die door revolutie bevrijd moeten worden. De geboden oplossingen, hoe logisch en aantrekkelijk ze ook lijken, gaan voorbij aan het feit dat voor zowel de liberaal-kapitalistische samenleving als voor de Marxistische reactie hierop, de maakbaarheid en groei van de samenleving hetzelfde uitgangspunt vormen. Zelf concludeert Gøtzsche dat we een systeem hebben gecreëerd dat we niet meer onder controle hebben. Tegen deze achtergronden zijn de revolutionaire maatregelen die hijzelf propageert in een van zijn laatste hoofdstukken, gedoemd te mislukken. Voor mij is het boek dan ook geen oproep tot een wereldrevolutie, maar geeft het de noodzaak aan om voor iedereen afzonderlijk zijn moreel kompas te herijken, waar het gaat om zijn verantwoordelijkheid voor de zorg voor de ander.

Bèr Pleumeekers