Samenvatting
Het ‘Visieproject’ wordt onder anderen begeleid door Cor Stevens, chemisch technoloog, filosoof en psycholoog. Hij werkte veertig jaar bij DSM, waarvan twintig als intern consultant. Zijn voorkeursthema's zijn creativiteit en innovatie, en het begeleiden van strategievormingsprocessen. In 1990 richtte hij in Ghana de stichting St. John Hospital op, die zich op dit moment onder zijn voorzitterschap richt op een verbetering van de orthopedische zorg aldaar. Zo ontstond zijn affiniteit met de wereld van de gezondheidszorg.[[img:504]]
Wat is je concept en denkmodel?
‘We zijn er naar mijn idee om elkaar te helpen vooruit te komen, en niet om elkaar de loef af te steken. Ik geloof in het aanspreken van ieders ervaringen en inzichten, en in het stimuleren van elkaars leervermogen. Dat zijn natuurlijk ideaalbeelden, die we dus nooit helemaal kunnen bereiken, maar ze stuwen wel in een bepaalde richting. Volgens mij is het dus niet aan enkelingen om te bepalen hoe de koers naar de toekomst eruit moet zien; daar moeten alle betrokkenen zich in kunnen herkennen.’
Zijn de ideeën uit het bedrijfsleven ook toepasbaar in de huisartsenwereld?
‘De huisartsenzorg in Nederland moet zich bezinnen op haar koers en dat gaat het best in een creatieve, strategische dialoog met zoveel mogelijk direct en indirect betrokkenen. Daarin verschilt de huisartsenzorg niet wezenlijk van het bedrijfsleven. Soms moeten de codes uit het denkstramien wat worden aangepast. Een “business idea” wordt dan bijvoorbeeld het “gezondheidszorgconcept”, en dan hebben we het over de manier waarop de huisartsenzorg waarde creëert voor haar klanten.’
Op welke manier wordt te werk gegaan?
‘We willen een visie op de huisartsenzorg ontwikkelen voor de komende tien jaar en we doen dat door scenario's te bouwen. Een dergelijke lange termijn geeft structurele onzekerheden. We bedenken verschillende, naast elkaar staande werelden, die stuk voor stuk plausibel zijn, en redeneren vervolgens terug met welke concepten we het best daarnaar op pad kunnen gaan. Zo ontstaat dan dus een visie.’
Hoe zorg je dat realiteitszin en idealisme met elkaar in balans blijven?
‘Verre toekomsten trekken zich niets aan van “realiteitszin”. Voor sommige mensen is het een opgave om het waarschijnlijkheidsdenken los te laten en te beginnen met het voorspelbaarheidsdenken, of zelfs het voorstelbaarheidsdenken. Bij het ontwikkelen van toekomstscenario's is met name het gebied interessant waar de voorspelbaarheid laag, maar de impact hoog is. En natuurlijk wordt in alle concepten wel al datgene meegenomen wat wél goed te voorspellen is. Na de eerste ronde scenariobouw raadplegen we mensen die ofwel zeer deskundig zijn, ofwel een visionaire blik hebben op de toekomst. Met behulp van hun inzichten kan in een volgende ronde de “fine-tuning” van de scenario's plaatsvinden.’
Kun je met zoveel variabelen wel een breedgedragen visie ontwikkelen?
‘Ja, de ervaring leert dat dat wel degelijk kan. En ook al kunnen zich trends en vooral breukvlakken voordoen die verrassende toekomstige werelden opleveren, toch blijkt dat organisaties die daarover hebben nagedacht het tij gemakkelijker kunnen keren. Immers: wie niet weet wat hij wil, krijgt wat hij niet wil!’ (AS)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
