Samenvatting
Vier jaar lang was Wim Stalman voorzitter van het Dagelijks Bestuur NHG. Het was een turbulente periode, waarin veel nieuwe ontwikkelingen hun beslag kregen. Stalman bleek de juiste persoon om het NHG te laten meegroeien met die ontwikkelingen. Zijn geduld, brede expertise, charme en daadkracht zorgden voor een atmosfeer waarin wetenschap en praktijk elkaar voedden en stimuleerden.
Wat waren voor jou de hoogtepunten?
‘Steeds terugkerende highlights waren de jaarlijkse NHG-Congressen. Maar vooral het afscheidssymposium van Hans van der Voort was een hoogtepunt. De absolute topper, voor mijzelf, voor het NHG én voor de Nederlandse huisartsgeneeskunde was echter de uitreiking van de Bertelsmannprijs 2000. Het heeft mij heel erg goed gedaan daar te staan als vertegenwoordiger en “vaandeldrager” van de Nederlandse huisartsen.’
Wat betekent Wetenschapsbeleid voor jou?
‘Tot voor kort was er te weinig inhoudelijke sturing bij het toekennen van budgetten voor wetenschappelijk onderzoek. Het NHG heeft ervoor gezorgd dat er nu wel een inhoudelijke argumentatie komt voor de keuzes waarom welk onderzoek moet worden gedaan. Bij de inventarisatie van onderzoeksonderwerpen heeft het NHG een heel belangrijke rol op zich genomen en subsidiegevers zullen daar nu ook iets mee moeten doen.’
Wat verraste je tijdens je voorzitterschap?
‘Op verenigingsniveau was dat steeds weer dat zoveel huisartsen zich gratis en belangeloos willen inzetten voor hun vak. Dat is niet alleen verrassend, maar ook hoopgevend. Binnen het bestuur zelf deed het me goed dat je met een kleine groep mensen intensief van gedachten kunt wisselen over de inhoud van je vak. Wij hebben geprobeerd ons te profileren in de richting van de vragen die bij de huisartsen leven, en dat blijkt aan te slaan. Wat betreft de huisartsopleidingen was het verrassend hoe de partijen, die aanvankelijk wat schuw tegenover elkaar stonden, gingen samenwerken. Met het belang van een continuüm van de opleiding voor ogen, en rollen vervullend die complementair waren aan elkaar, hebben zij de hele opleiding in een stroomversnelling gebracht.’
Zijn er ook dingen niet gelukt?
‘Ik zou liever zeggen dat er dingen zijn die nóg niet zijn gelukt. Zo had ik niet verwacht dat het zoveel tijd zou kosten om het gedachtegoed van het NHG/LHV Beleidsplan Kwaliteit op Koers op de rails te zetten en dat komt niet alleen door financiële belemmeringen. Er moet een relatie komen tussen beleidsmatige doelen en de behoeften van de huisarts. Het is goed dat het NHG bij dit alles voorop loopt. Natuurlijk mag je je niet “losfietsen van het peloton”, maar wel moet je de mensen een ideaal kunnen voorhouden.
Wat ga je doen nu je uit het bestuur stapt?
‘Ook dat is weer iets wat ik nooit had kunnen voorzien. Per 1 februari ben ik hoogleraar Huisartsgeneeskunde aan de VU geworden. Mijn taak is het vormgeven van wetenschappelijk onderzoek in huisartspraktijken. Daarbij zal een relatie tussen onderzoek en onderwijs worden nagestreefd. Een hele uitdaging dus, waaraan ik voorlopig mijn handen wel vol heb.’ (AS)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
