In dit themanummer vindt u een nieuwe rubriek: Spreekuur! Deze rubriek bevat hapklare brokken praktische wetenschap over dagelijkse klachten in uw spreekkamer. De informatie is licht verteerbaar. Hierdoor hopen we ook de ongeduldige lezer te voorzien van relevante, wetenschappelijke kennis. Deze maand starten we met maar liefst vier stuks:huilbaby’s, scheef koppie. PDD-NOS en soa’s. Onderwerpen zo divers als de jeugd maar zijn kan. En omdat dit themanummer vraagt om jeugdig elan, veranderen we de naam eenmalig in Spreekuur4U!
Huisartsenzorg en jeugd
Ook het NHG toont jeugdig elan met een nieuw NHG-Standpunt Toekomstvisie. Huisartsenzorg en jeugd doet aanbevelingen hoe de huisartsenzorg voor de jeugd eruit moet zien. De ideale huisarts voor het kind is een vernieuw(en)de gezinsarts die integrale en wetenschappelijk onderbouwde zorg biedt. Hij maakt samenwerkingsafspraken met de jeugdarts en het Bureau Jeugdzorg. De gemeentes, die de verantwoordelijkheid voor zorgcoördinatie hebben gekregen, moeten regelen dat deze afspraken daadwerkelijk van de grond komen. Het Standpunt kiest inhoudelijk voor een brede taakopvatting. De huisarts houdt zich, eventueel samen met de POH, bezig met opvang, begeleiding en preventie van medische, psychosociale én opvoedkundige problematiek. Miriam de Kleijn signaleert in haar Commentaar het hoge ambitieniveau van het Standpunt en vraagt zich af of de Nederlandse huisarts deze ambitie deelt, met name op het gebied van gedragsproblemen en opvoedkundige problemen. Hier ligt inderdaad een crux. Het zal het nodige zendingswerk vergen om alle huisartsen van de veronderstelde noodzaak te overtuigen. Het is daarom goed prioriteiten te stellen, we zijn immers dokter en geen pedagoog of psycholoog. Ook op het gebied van ondersteuning en deskundigheidsbevordering moet er nog veel werk worden verzet.
Keuzes
Nadrukkelijk komen in het Standpunt politiek belangrijke kwesties als dossiervorming, jeugdzorg, preventie en leefstijl aan de orde. Door de nadruk op de problemen in de jeugdzorg heeft het Standpunt minder ruimte voor de dagelijkse zorg voor de jeugd. Dat is jammer, want het gros van de kinderen die we zien, lijdt aan doodgewone ziekten en alledaagse zorgen. Daarover is in het Standpunt nauwelijks iets terug te vinden. De meer incidentele zorg rond probleemgevallen is vaak ingewikkeld en vergt een proactieve aanpak. De huisarts speelt daarin zeker een rol, maar slechts zelden een hoofdrol. In de nieuwe Centra voor Jeugd en Gezin is mede daarom aan de huisarts nog geen vanzelfsprekende plek toebedeeld. Als de huisarts zich die wil toe-eigenen, dan heeft hij duidelijke handvatten nodig. In al zijn ambitie stelt het Standpunt hierin toch enigszins teleur. Concrete aanbevelingen over hoe de beschreven innovaties in de praktijk kunnen worden geïmplementeerd, moeten grotendeels nog ontwikkeld worden.
Initiatief
Ondertussen kan het geen kwaad als ook de individuele huisarts jeugdig elan toont. Hij kan in zijn eigen praktijkgebied het initiatief nemen tot overleg met professionals uit de betrokken kerndisciplines en zich actief bemoeien met de Centra voor Jeugd en Gezin. Als hij wacht op initiatieven van gemeentes, zal het lang duren eer de ideale huisarts uit het Standpunt operationeel wordt.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
