Ketenzorg werkt ook bij mensen met een verstandelijke beperking

De onderzoekers selecteerden in de database van het Nivel (2015-2018) 2653 patiënten met een verstandelijke beperking (ICPC-P85 ‘mentale retardatie’ of via koppeling met databases van maatschappelijk werk en thuiszorg)en diabetes, COPD en/of een hart- en vaatziekte. De onderzoekers matchten deze groep (1:5) met 13.265 patiënten die een van deze chronische aandoeningen hadden, maar geen verstandelijke beperking.

Deelname aan ketenzorg of niet? 

De onderzoekers vergeleken de groepen op het gebied van wel/niet deelname aan een ketenzorgprogramma, aantal consulten, aantal medicatievoorschriften en routinecontroles (zoals LDL-cholesterol, bloeddruk, HbA1c en bespreken van het rookgedrag). 

Patiënten met diabetes en een verstandelijke beperking namen vaker deel aan ketenzorg dan patiënten met diabetes zonder een verstandelijke beperking (OR 1,44; 95%-BI 1,27 tot 1,64). De deelname aan de COPD- en CVRM-ketenzorgprogramma’s was in beide groepen gelijk. Onafhankelijk van de deelname aan de ketenzorg hadden patiënten met een verstandelijke beperking een hogere consultfrequentie (OR variërend van 2,5 tot 3). 

Het aantal routinecontroles en medicatievoorschriften was gelijk voor patiënten uit de 2 groepen.

Beperking 

Een beperking van dit onderzoek is de onduidelijkheid of huisartsen voor beide groepen – wel of niet in de ketenzorg – even goed registreerden, wat invloed kan hebben op de resultaten.

Conclusies 

Patiënten met een verstandelijke beperking zijn niet slechter af met ketenzorg als het gaat om medische consumptie, medicatie en controles. In de wetenschap dat deze chronische ziektes vaak voorkomen bij deze groep en de ketenzorg niet specifiek op deze groep is afgestemd, is dat een geruststellende gedachte.