Kleine kwakkelaars

Het angstzweet breekt me soms uit als ik een onschuldig ogende aandoening opzoek in een boek over kindergeneeskunde. Meer dan eens lijkt de aandoening een symptoom van een ernstig ziektebeeld. Gelukkig is er nu het boek Kleine kwalen bij kinderen, waarin kinderkwalen vooral klein blijven. Een eenvoudige behandeling of geruststelling is vaker mogelijk dan de leerboeken, of het internet, doen geloven. In het boek, met dezelfde redactie als het populaire ‘kleine kwalen’-boek1, geven 88 huisartsen tekst en uitleg over 107 kwalen bij kinderen. Een inleidend hoofdstuk geeft inzicht in de meest gestelde diagnosen bij kinderen, een overzicht van de klassieke kinderziekten en een richtlijn welke zieke kinderen van school of crèche geweerd moeten worden (meestal niet). Die laatste richtlijn vind ik wat summier, aangezien het geen volledig advies geeft over de klassieke kinderziekten, maar de opzet is praktisch. Hierna volgen de ziektebeelden. De hoofdstukindeling is volgens het bekende en overzichtelijke ‘kleine kwalen’-stramien. Er zijn foto’s achter in het boek toegevoegd ter illustratie van een aantal aandoeningen. Dit komt herkenning van het beschrevene zeker ten goede. Waar medicatie nodig kan zijn, staan in verschillende hoofdstukken (maar niet consequent) tabellen met doseringen van orale medicatie per leeftijd. Veel herhaling was voorkomen, als dit in één bijlage was samengevat. Daarbij miste ik een goede richtlijn voor pijnbestrijding bij kinderen. Zelfs in het hoofdstuk over (oppervlakkige) brandwonden, adviseren ze alleen paracetamol; een middel waar ik regelmatig niet mee uitkom. Het boek is een uitkomst in deze tijd, waarin het minste ongemak bij kinderen voor grote onrust bij de ouders zorgt. Het lijkt me weer een ‘must’ in elke huisartsenpraktijk. Tevens hoort het volgens mij op elke huisartsenpost, waar de kleine kwakkelaartjes de meeste aandacht vragen, zoals blijkt uit recente LINH-cijfers.2 In het voorwoord worden we allemaal aangespoord om aanvullingen te leveren, zowel in ziektebeelden als in fotomateriaal. Prima als we zo allemaal medeverantwoordelijk worden voor dit standaardwerk. Ik pleit er dan wel voor om het bij kleíne kwalen te houden en de grotere kwalen in de standaarden te bespreken (koorts, urineweginfecties, otitis media). Dit ter behoud van de handzaamheid van het boek, omdat ik verwacht dat je het boek vaak ter hand neemt na aanschaf.

Margriet Folkeringa-de Wijs