Wat is het effect van leefstijladvisering door de praktijkondersteuner in vergelijking met de gebruikelijke zorg van de huisarts? Welke parameters voorspellen succesvolle gewichtsstabilisatie op lange termijn? Deze vragen zijn het uitgangspunt voor de GOAL study (Groningen Overweight And Lifestyle) en daarmee van het proefschrift van Nancy ter Bogt. Volgens haar zijn gebrek aan tijd en kennis bij de huisarts en onvoldoende continuïteit van de begeleiding bekende barrières voor een goede leefstijladvisering. Ter Bogt stelt dat deze barrières grotendeels worden omzeild wanneer niet de huisarts maar de praktijkondersteuner de leefstijladvisering uitvoert.
Onderzoeksopzet
De 457 deelnemers aan het onderzoek hadden een BMI tussen 25 en 40 en werden opgedeeld in een interventiegroep (geprotocolleerde leefstijlmodule door praktijkondersteuner) en een controlegroep (gebruikelijke zorg huisarts). Gegevens over gewicht, buikomvang, bloeddruk, cholesterol en nuchtere glucose, lichamelijke activiteit en voedselinname werden verzameld bij de start van het onderzoek, na 1 jaar en na 3 jaar. Niet gewichtsverlies, maar gewichtsstabilisatie was het primaire doel.
Belangrijkste resultaten
Na het eerste jaar bleef 77% van de interventiegroep op gewicht en 65% van de controlegroep. Echter na 3 jaar bleek het resultaat in beide groepen gelijk (± 60% gewichtsstabilisatie).
De mensen die tijdens de interventie het meest afvielen waren degenen die tussen de screening en de beginmeting al waren afgevallen, en/of een BMI > 30 hadden, en/of nog niet zoveel lijnpogingen hadden ondernomen. Voor zowel de nuchtere glucose als de glucosetolerantie werd een significant interventie-effect gevonden ten gunste van de groep die begeleiding kreeg van de praktijkondersteuner. Dit effect werd niet gevonden voor veranderingen in de lipiden en de bloeddruk.
Goed en slecht nieuws
Ter Bogt stelt dat het teleurstellend is dat er na drie jaar geen significant verschil gevonden wordt tussen de interventiegroep en de controlegroep. Het is echter ook goed nieuws: de huisartsen laten zien dat zij een bescheiden rol kunnen spelen in het geheel, ondanks hun tijdgebrek.
De NHG-Standaard Obesitas gaat uit van multidisciplinaire samenwerking rondom obesitas. In de praktijk blijkt die samenwerking niet zo gemakkelijk. Ter Bogt stelt in haar proefschrift dat verandering van gedrag lastig is. Dit geldt ook voor verandering van het gedrag van de huisarts.
Françoise Langens
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
