Minder moe door didgeridoo

Na een cursus didgeridoo spelen zijn patiënten die snurken en slaapapneusyndroom hebben overdag minder moe, en ook vermindert het aantal apneus. De partners van de snurkers slapen ook lekkerder. De didgeridoo is een holle blaaspijp uit de Aboriginal cultuur. Een goede bespeler produceert een continu zeurderig geluid door middel van ‘circulaire ademhaling’: een samenspel van mond, neus, wangen, stembanden en buik. Of deze training van orofaryngeale spieren ook goed is voor slaapapneusyndroom onderzocht een groep Zwitsers in een gerandomiseerd onderzoek onder 25 patiënten met matig-ernstig slaapapneusyndroom. Patiënten, overwegend mannen van rond de vijftig, kregen 4 individuele lessen van een professionele didgeridoo-instructeur. Daarnaast oefende iedereen zelfstandig 6 maal per week gemiddeld 25 minuten. De controlegroep kreeg geen behandeling. Na 4 maanden daalde de score voor slaperigheid overdag (schaal 0-24) 3 punten meer dan in de controlegroep (95%-BI 0,3-5,7). Het aantal gemeten apneus of hypopneus per uur daalde met 6,2 ten gunste van de didgeridoogroep (95%-BI 0,1-12,3). De last van partners van de didgeridoospelers daalde ten opzicht van de controlegroep met 2,8 punten (schaal 0-10; 95%-BI 0,9-4,7). De ervaren kwaliteit van de slaap verbeterde niet. Bijwerkingen zijn niet gemeld. Dus mocht uw snurkende patiënt met slaapapneusyndroom niet warm lopen voor bestaande behandelingen als continue positieve luchtwegdruk of een uvulopalatofaryngoplastiek, suggereer gerust eens een didgeridoo. (FvdL)