Neuritis vestibularis of een beroerte

Bij acute duizeligheid heeft 10 tot 20% van de patiënten een zogenoemd acuut vestibulair syndroom (AVS). Neuritis vestibularis is de meest voorkomende perifere oorzaak van AVS, maar bij 25% van de patiënten is er een centrale oorzaak: een beroerte in het vertebrobasilaire gebied. Volgens de NHG-Standaard Duizeligheid kunnen we – indien er sprake is van een combinatie van acute duizeligheid en andere neurologische verschijnselen of gehoorverlies – sneller onderscheid maken tussen deze twee oorzaken.

Canadese onderzoekers keken specifiek naar de waarde van de anamnese en het lichamelijk onderzoek om onderscheid tussen de oorzaken te maken. Zij ontdekten dat terugkerende duizeligheidsaanvallen van enkele seconden of minuten in de weken of maanden voorafgaand aan de beroerte een risicofactor waren voor een centrale oorzaak, evenals hogere leeftijd. De meeste CVA’s van het vertebrobasilaire gebied worden gemist bij patiënten die jonger zijn dan 50 jaar. Drie tests lijken geschikt om een centrale oorzaak van een perifere te onderscheiden: HINTS (Head Impuls Test), Nystagmus en Test of Skew. De gepoolde sensitiviteit van 98% en de negatieve likelihoodratio (NLHR) van 0,02 van deze tests tezamen geven meer informatie dan beeldvormend onderzoek in de eerste 72 uur. Een beperking van het onderzoek is dat het is uitgevoerd in de tweede lijn.

De NHG-Standaard Duizeligheid beschrijft alleen de HIT-test. Deze test heeft een specificiteit van 95%, een sensitiviteit van 85% en een NLHR van 0,16. Een niet-afwijkende test is dus zeer indicatief voor een centrale oorzaak bij patiënten met een AVS. Zie ook dit filmpje over een afwijkende HIT.

De boodschap is dat terugkerende duizeligheid niet zo onschuldig is als we denken. Daarnaast blijken klachten die tijdens de anamnese optreden bij het bewegen van het hoofd niet specifiek voor een perifere oorzaak.

Lees het volledige onderzoek hier.