Niet-pluisgevoel bij vermoeden van longembolie

Nederlandse onderzoekers voerden een meta-analyse uit van 16 prospectieve cohortonderzoeken naar het diagnostisch traject van een longembolie. Zij kregen de ruwe onderzoeksdata van 20.770 patiënten bij wie een longembolie werd vermoed, 15% van hen werd gezien door een huisarts. De auteurs scoorden bij iedere patiënt of de arts een niet-pluisgevoel had, wat inhield dat de arts een longembolie de meest waarschijnlijke diagnose vond.

Voorspellende waarde

De gemiddelde prevalentie van longembolieën was 20%, maar varieerde tussen de onderzoeken van 7% tot 41%. Ook het percentage waarin de arts een niet-pluisgevoel had, varieerde (gemiddeld 29%; minimaal 22% tot maximaal 62%). Wanneer de arts een niet-pluisgevoel had, werd er uiteindelijk bij 29% van de patiënten een longembolie aangetoond. Zonder dit niet-pluisgevoel betrof het 9% van de patiënten (relatief risico 3,0 (95%-BI 2,4 tot 3,9); gemiddelde sensitiviteit 74% en specificiteit 61%). Opvallend is dat de voorspellende waarde van het niet-pluisgevoel niet afhankelijk was van patiëntkenmerken (leeftijd, geslacht, comorbiditeiten en andere longemboliesymptomen), setting (eerste of tweede lijn) of prevalentie van longembolieën.

Aanbevelingen

De auteurs noemen diverse beperkingen van hun meta-analyse. Zij vermelden onder andere de verschillende definities van ‘niet-pluisgevoel’ per onderzoek, het niet kunnen corrigeren voor ‘ervaring van de arts’ en het vermoeden dat in sommige gevallen de D-dimeer al bekend was voordat de arts aangaf een ‘niet-pluisgevoel’ te hebben. Desondanks concluderen zij dat het niet-pluisgevoel waardevol is bij de diagnostiek naar een longembolie en dat dit ook geldt bij een lage prevalentie van longembolieën, zoals in de eerste lijn. Dit onderzoek bevestigt: neem je niet-pluisgevoel  mee bij een vermoeden van een longembolie.