No show patiënten [Uitgelichte post HAweb Ledenforum]

Een richtlijn, protocol of jurisprudentie hierover ontbreekt. Dus vroeg Marjolein Busser op het HAweb ledenforum hoe collega’s hiermee omgaan.

Daarnaast vroeg ze zich af hoe om te gaan met patiënten die bij een specialist niet komen opdagen. Dit naar aanleiding van een brief van een internist over een patiënt met diabetes mellitus type 1. Citaat uit de brief: ‘Wij zullen patiënt dan ook niet meer oproepen. Patiënt zal hierover ook bericht ontvangen. Mocht er een vergissing in het spel zijn of mocht u patiënt (opnieuw) willen verwijzen, dan is hij uiteraard van harte welkom.’ Met het advies van de KNMG in het achterhoofd vroeg Marjolein zich af of voor specialisten andere regels gelden als het gaat om het oproepen van patiënten. “Moeten zij ook tot in den treure doorgaan met oproepen? Of ligt die verantwoordelijkheid dan ineens bij ons? En moet ik nu die patiënt gaan bellen?”

Op haar post over deze twee kwesties op het ledenforum kwamen diverse reacties. Marjolein constateert dat collega’s heel verschillend over de kwestie denken. “Sommigen zijn voorstander om de verantwoordelijkheid bij de patiënt te leggen, of vinden één keer bellen genoeg. De meeste collega’s vinden dat je ook wat van de patiënt mag verwachten. Veel reageerders trokken de stelling van de KNMG in twijfel en vonden deze nogal defensief. De beste tip vond ik het sturen van een aangetekende brief. Volgens mij sta je dan juridisch ook sterk. Er is behoefte aan een duidelijke richtlijn. Wij huisartsen handelen nu eenmaal defensiever dan voorheen, ook vanwege tuchtrechtzaken.”

►De teksten zijn bewerkt; zie HAweb Ledenforum voor de volledige teksten.

Eén aangetekend schrijven

Huisarts in Overijssel: Het antwoord van de KNMG lijkt me een juridisch zeer defensieve manier. Eindeloos contact blijven zoeken? Eén keer per week? Eén keer per maand? Eén keer per kwartaal? Iedere week langsrijden en aanbellen? Mij lijkt dat één aangetekend schrijven dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat voldoende moet zijn en dat hierna de verantwoordelijkheid en keuzevrijheid bij de patiënt ligt.

Een mooi onderwerp in de discussie of één uitspraak van het tuchtcollege ook meteen een hele nieuwe norm voor de gehele beroepsgroep moet vormen. Zij kunnen er immers ook naast zitten met hun uitspraak.

Patiënt in de regie

Huisarts in Overijssel: Overal kampen we met huisarts- en personeelstekorten. We zoeken meer tijd voor de patiënt. En dan komt de KNMG met dit advies. Overigens gaf ook de LHV op eenzelfde soort vraag een even weifelachtig soort antwoord. Het wordt tijd voor een echt antwoord. Ik hoop dat LHV, InEen en de KNMG samen met de NPCF een advies opstellen.

De patiënt in de regie, de huisarts doet zijn best patiënt één keer telefonisch te bereiken en één keer schriftelijk. De patiënt heeft het recht om geen zorg te willen.

Gedeelde verantwoordelijkheid

Huisarts in Gelderland: Shared descision making en shared responsibility. De verantwoordelijkheid delen patiënt en huisarts met elkaar. Maar, dat delen is per individu anders. Er is geen standaard oplossing voor alle patiënten. Bij de een zijn twee visites nodig met een brief door de brievenbus, bij de ander volstaat een reactie per mail van de patiënt dat hij zich bewust is van zijn eigen verantwoordelijkheid. In het geval dat het om een diabeet gaat zal de huisarts na enige tijd toch weer in actie moeten komen om opnieuw de patiënt op de risico’s van onderbehandeling te wijzen. Bij de heel moeilijke gevallen vraag ik de patiënt eens per jaar om zijn handtekening onder het behandelplan waarin is vastgelegd dat de patiënt bepaalde gebruikelijke zorg niet wenst.

Heeft u ook een vraag of opinie?

Plaats een oproep op HAweb Ledenforum!