NTS-urgentiebepaling bij neurologische klachten suboptimaal

In een cross-sectioneel onderzoek werden tussen 2014 en 2016 1269 patiënten geïncludeerd met de ingangsklacht ‘neurologische uitval’ van wie ook de uiteindelijke definitieve diagnose bekend was in het elektronisch dossier. Bij 34% bleek er sprake van een TIA of minor stroke, bij 16% van een CVA. Bij 45% was er sprake van een andere neurologische oorzaak. 

Van de 1269 patiënten kregen er 770 (61%) via de NTS initieel een hoge urgentie (U1 onmiddelijke beoordeling of U2 zo snel mogelijk). Bij 146 patiënten (30%) schaalde de triagist een initieel lage NTS-urgentie op. Verder deelde de triagist 47 patiënten (6%) juist lager in. Dit verhoogde de sensitiviteit – van belang voor de veiligheid – van 0,72 (95%-BI 0,68 tot 0,75) naar 0,86 (95%-BI 0,83 tot 0,89). Dit had geen nadelige gevolgen voor de (matige) specificiteit, en dus voor de efficiëntie. Deze daalde minimaal van 0,48 (95%-BI 0,43 tot 0,52) naar 0,40 (95%-BI 0,36 tot 0,44).

Dit onderzoek suggereert dat triagisten- en huisartssupervisoren vitale patiëntinformatie krijgen die ontbreekt in de initiële inschatting volgens de NTS. Zij maken het systeem veiliger zonder dat dit nadelige gevolgen heeft voor de efficiëntie. Verder onderzoek moet uitwijzen om welke informatie het precies gaat en hoe deze kan worden geïntegreerd in de NTS. Hierbij valt te denken aan wijzigingen in de huidige presentatie van items, of het toevoegen van voorspellende factoren als leeftijd en geslacht. Tot dan blijft de (telefonische) klinische interpretatie essentieel voor een adequate inschatting van de urgentie.