De onderzoekers verzamelden gegevens over onder andere buikklachten, diagnostiek en de mate van vermoeden op een maligniteit. Zij verzamelden acht maanden later de gediagnosticeerde non- abdominale en abdominale maligniteit van de geïncludeerde patiënten. Het betrof een prospectief cohortonderzoek in zes Noord-Europese landen, in 2011 tot 2012, over een periode van 10 dagen, onder 493 huisartsen en 61.802 patiënten (> 16 jaar).
Van alle patiënten rapporteerden er 6264 (10,1%) buikklachten en de huisartsen diagnosticeerden bij 511 van hen (0,8%) een maligniteit. Hiervan was 86,3% nieuw en 13,7% een recidief. Van de patiënten met een maligniteit rapporteerden er slechts 129 (25,2%) buikklachten, terwijl de huisartsen bij 85 patiënten (65,9%) een maligniteit vermoedden. Van de patiënten met een abdominale maligniteit (n = 89) had slechts 34,5% buikklachten. De positief voorspellende waarde van buikklachten voor een abdominale en non-abdominale maligniteit was slechts 2,1%.
Bij buikklachten wordt er vaak gedacht aan abdominale maligniteit, maar slechts eenderde van de patiënten met een abdominale maligniteit komt met buikklachten op het spreekuur. Volgens de onderzoekers moeten huisartsen daarom op de traditionele manier blijven werken: een combinatie van evidence-based medicine met de eigen persoonlijke ervaring en beslissen op basis van zowel de symptomen van de patiënt als de eigen intuïtie. Blijf dus vertrouwen op het onderbuikgevoel bij buikklachten!
Literatuur
- Holtedahl K, et al. Abdominal symptoms in general practice. Frequency, cancer suspicions raised, and actions taken by GPs in six European countries. Cohort study with prospective registration of cancer. Heliyon 2017;3:e00328
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
