Nieuws

Opleiden in samenwerking bij chronische zorg kan beter

Gepubliceerd
10 juni 2021
Interprofessionele samenwerking tussen huisarts en praktijkondersteuners is essentieel om goede chronische zorg te kunnen leveren. Het is daarom van belang om aiossen hierin op te leiden. Uit recent onderzoek onder aiossen en praktijkondersteuners in opleidingspraktijken blijkt echter een discrepantie tussen intenties en gedrag. Van tevoren is iedereen enthousiast, maar in de dagelijkse praktijk zijn daadwerkelijke samenwerking en scholing beperkt.
0 reacties

Het doel van dit kwalitatieve, Nederlandse onderzoek was om meer zicht te krijgen op de mate van samenwerking en scholing tussen praktijkondersteuners chronische zorg en aiossen huisartsgeneeskunde. Daarnaast wilden de onderzoekers de belemmerende en bijdragende factoren in kaart brengen.

Zij rekruteerden met convenience sampling aiossen, praktijkondersteuners en huisartsopleiders onder deelnemers aan een training over patiëntgerichte communicatie bij chronische zorg. Onder de deelnemers (9 huisartsopleiders, 12 aiossen en 16 praktijkondersteuners) werden semigestructureerde focusgroepen en telefonische interviews gehouden. De onderzoekers analyseerden de verzamelde gegevens thematisch. De belangrijkste tekortkoming van het onderzoek was selectiebias, onder andere door het kleine aantal opleidingspraktijken waaruit de deelnemers werden gerekruteerd.

Aiossen en praktijkondersteuners toonden zich enthousiast over onderlinge samenwerking en scholing. De praktische toepassing daarvan was echter beperkt. Belemmerende factoren waren gebrek aan kennis over elkaars taken en verantwoordelijkheden, vooroordelen over en weer, gebrek aan positieve rolmodellen en hiërarchische organisatiestructuren. Huisartsopleiders voelden zich vaak weinig betrokken bij de samenwerking en scholing van de aios en praktijkondersteuner. Een bevorderende factor was de inbedding van samenwerking en scholing in de dagelijkse routine, bijvoorbeeld door wekelijks terugkerende besprekingen met de aios en praktijkondersteuner. Naast duidelijke werkroutines kan ook meer kennis over elkaars taken en verantwoordelijkheden de samenwerking en scholing tussen aiossen en praktijkondersteuners bevorderen. 

Conclusie: opleidingspraktijken moeten opleiden in interprofessionele samenwerking en scholing tussen aiossen en praktijkondersteuners chronische zorg actief initiëren door een duidelijke taakverdeling en werkroutines. Anders blijft het bij goede bedoelingen en is opleiden hierin weinig effectief.

Literatuur

  • Van der Gulden R, et al. Interprofessional education and collaboration between general practitioner trainees and practice nurses in providing chronic care; a qualitative study. BMC Med Educ 2020;20:290.

Reacties

Er zijn nog geen reacties.

Verder lezen