Dit is een handzaam boekje in pocketvorm dat deel uitmaakt van een reeks formularia. De indeling per hoofdstuk is overzichtelijk: achtereenvolgens komen de prevalentie, de etiologie, de niet-medicamenteuze therapie en de medicamenteuze therapie van de meest voorkomende symptomen aan bod. Eerst zetten de auteurs enkele algemene behandelprincipes uiteen en daarna beschrijven ze de medicamenten afzonderlijk met hun generieke naam, de handelsnaam, de dosering, de bijwerkingen en de interacties. Het is op zich een zorgvuldig samengesteld geheel. Al kun je je afvragen waarom ze bijvoorbeeld de behandeling van ascites niet bespreken. Bovendien staan er soms waarschuwingen met een uitroepteken die suggereren dat een behandeling wel heel gevaarlijk is zonder dat ze uitleggen waarom die bepaalde medicijnkeuze zo onjuist is. Bijvoorbeeld Microlax ® geven om obstipatie bij een patiënt met een vol rectum te behandelen. Er wordt één hoofdstuk gewijd aan het feit dat in de palliatieve zorg nogal wat geneesmiddelen worden voorgeschreven voor hetzij een niet-geregistreerde indicatie, hetzij een niet-geregistreerde toedieningsroute. Hoewel het terecht is dat de auteurs hier aandacht aan besteden, maakt het hoofdstuk een zeer defensieve indruk. In de palliatieve fase vragen om een informed consent omdat de toedieningsroute niet geregistreerd is, lijkt me erg onpraktisch en belastend (zo niet bijna onhaalbaar) voor zowel de patiënt/familie als de arts. De belangrijkste vraag bij dit boekje is mijns inziens de zin van het samenstellen van weer een nieuw formularium. Wat voegt het toe aan alle formularia die al verschenen zijn over palliatieve zorg? Veel IKC's hebben in de loop der jaren hun eigen formularium uitgebracht. Het IKMN heeft een voortreffelijk boek geschreven met palliatieve richtlijnen en een onderbouwing van de gemaakte keuzes. Zou het niet handig zijn als we in het – kleine – Nederland één palliatief formularium zouden hanteren, gebaseerd op die richtlijnen?
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
