Pijnstillingverslaving

Wie lange tijd dagelijks pijnstillers tegen hoofdpijn slikt, kan hoofdpijn krijgen van die pijnstillers. Dan heb je twee hoofdpijnen door elkaar. Is dit nu een verslaving of mag je dat niet zo noemen? Dit is onderzocht. Maar de antwoorden zijn ingewikkeld. De neiging tot verslaving aan pijnstillers meet je met een slimme vragenlijst. Dan blijken mensen met reuma die dagelijks pijnstillers slikken weinig neiging tot verslaving te hebben. Bij chronische migraine, bijvoorbeeld twee keer per week een aanval, komt neiging tot verslaving vaak voor, helemaal als patiënten codeïne gebruiken of triptanen. Ze organiseren hun dag rond de pijnstillers. Ze denken er vaak aan. Ze kunnen zich geen dag zonder voorstellen. Verslaafden aan heroïne en alcohol scoren op deze vragenlijst voor verslavingsgeneigdheid even hoog als mensen met chronische dagelijkse hoofdpijn en dagelijks pijnstillergebruik. Toch is pijnstillerhoofdpijn geen echte verslaving. Het gaat hoofdpijnmensen om het effect, namelijk minder pijn. Met welke pijnstiller, dat maakt ze niet uit. Handoplegging is ook goed, als het maar helpt. Echte drugsverslaafden maakt het wel uit. Gebruikelijk hechten die aan die ene drug, dat ene speciale effect. Dagelijkse hoofdpijnmensen zijn verslaafd aan pijnvermindering. Dit is een gedragsrariteit rond pijn, slikken en wanhopige overwegingen. Het is een verslaving aan het eigen gedrag, aan de denkkronkel ‘als ik nu dit doe, dan kan ik zometeen…’. Het lijkt dus wel op echte verslaving. Het geslik maakt de narigheid – hoofdpijn – voor korte tijd minder, maar op de lange duur erger – meer hoofdpijn. Pijnstillingverslaving dus, geen pijnstillerverslaving. Nico van Duijn