Dat marathonlopers een verhoogde kans op een plotse dood hebben, was al bekend. Maar hoe zit het met triatleten, die achtereenvolgens zwemmen, fietsen en hardlopen? In de sportminnende Verenigde Staten onderzocht men deze vraag. Onderzoekers volgden in de periode 2006-2008 gedurende 2971 triatlons ruim 900.000 triatleten. Er overleden 14 triatleten (minder dan 2 per 100.000 sporters), waarvan 13 gedurende het zwemmen en 1 tijdens het fietsen. Het ging om 12 mannen en 2 vrouwen. Bij de helft van de overleden triatleten werd bij obductie een cardiovasculaire afwijking aangetroffen. Het ging bijvoorbeeld om ventriculaire hypertrofie en WPW-syndroom. Ook bleek dat hoe meer sporters deelnamen aan een evenement, hoe groter de kans was op een plotse dood. Wellicht is dit te wijten aan de massale sprint en het trek- en duwwerk in het open water. Het zwemmen in open water is een risico, omdat een sporter in nood minder snel herkend wordt dan aan wal. Bovendien is reanimatie in het water niet eenvoudig. Sporten is gezond en de ene sport kent meer risico’s dan de andere. Bij de triatlon zijn hardlopers in elk geval geen doodlopers en zouden we kunnen overwegen het zwemmen te schrappen. (Hans Uijen)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
