Er is onvoldoende bewijs om DPP-4-remmers of GLP-1-analogen voor te schrijven om het optreden van diabetes mellitus type 2 (DM2) uit te stellen of ter preventie van cardiovasculaire complicaties bij patiënten met prediabetes.
Dit is de conclusie van een Cochrane-review op basis van zeven RCT’s. De auteurs deden onderzoek naar de effectiviteit van medicamenteuze behandeling van patiënten met een afwijkende glucosetolerantie of afwijkend HbA1c, maar die nog niet voldeden aan de definitie DM2, ook wel prediabetes genoemd. DPP-4-remmers of GLP-1-analogen werden vergeleken met placebo gedurende twaalf tot honderdzestig weken op het vermogen om het optreden van DM2 uit te stellen en op het verminderen van cardiovasculaire complicaties. Op geen van deze eindpunten werden met DPP-4-remmers of GLP-1-analogen betere resultaten bereikt dan met placebo.
Volgens de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 heeft ruim 30% van de zestigplussers een abnormale bloedsuiker zonder dat er sprake is van DM2. Ongeveer de helft van hen heeft een verhoogd cardiovasculair risico en zal binnen zes jaar inderdaad DM2 ontwikkelen. Het is de vraag of we hier met een ziektebeeld te maken hebben, zoals de naam prediabetes suggereert, of gewoon met een groep met een ongezonde levensstijl. Voor de farmaceutische industrie is het antwoord op deze vraag duidelijk. Prediabeten als zieken zijn potentieel een flinke vergroting van de afzetmarkt voor antidiabetica. Wat de effectiviteit van DPP-4-remmers of GLP-1-analogen betreft zijn deze verwachtingen niet uitgekomen. Geen pillen, maar meer bewegen en gezonder eten zijn daarom nog altijd de beste adviezen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.