Regelzucht

De afgelopen twintig jaar zag ik steeds meer toetsen en formulieren de huisartsopleiding binnenkomen. Zelf heb ik nooit één examen hoeven doen om huisarts te worden, maar de huidige aios hebben zo’n vier toetsen per jaar af te leggen. En ze komen niet verder als ze niet een stapel formulieren hebben ingevuld waar de meeste gewone mensen de weg al gauw in zouden verliezen.

Aios zijn dan ook geen gewone mensen: bijna altijd sterk gemotiveerd, energiek, ijverig en slim beginnen ze aan de opleiding en ze laten zich niet ontmoedigen door regelzucht en controledwang van de ‘boven hen gestelden’. Aan het eind van de opleiding zijn ze meestal blij van de papieren rompslomp af te zijn en beginnen ze vol goede moed met hun vak. Daar komen direct al de arbeidsongeschiktheidsverzekeringsformulieren, de beroeps-WA, de VAR-WUO-verklaring, kopietjes van het behaalde huisartsendiploma bij kijken, maar dat lijken slechts aanloopprobleempjes, daarna zijn ze van die papierwinkel af.

Ik zal het maar verklappen: dat gaat tegenvallen. Het bureaucratisch woud waarin de beroepsgroep verstrikt raakt lijkt dichter en dichter te groeien. De bomen worden geplant door ‘Europa’, de Nederlandse overheid, de ziektekostenverzekeraars en door onze eigen organisaties als het NHG, de huisartsenposten en zorggroepen. Binnenkort zullen ook de gemeenten nog wel mee willen doen. Voor iedere regel en ieder formulier lijkt een goede reden te bestaan, het geheel dient waarschijnlijk geen gezondheidsdoel meer.

De overeenkomst met polyfarmacie dringt zich op: voor ieder voorschrift leek een goede reden, maar de patiënt is niet opgewassen tegen de cocktail van twaalf verschillende chemicaliën die soms het resultaat is van ons therapeutisch vuur.

Zoals we bij onze patiënten wat meer vertrouwen moeten hebben in het natuurlijk beloop van hun ziekten en niet al te veel medicatie moeten opdringen, zo moeten we ook met de dokters(-in-opleiding) omgaan en ze niet te veel toetsen en formulieren laten invullen.

Ferdinand Schreuder