Huisartsen moeten vragen naar de ondersteuningsstijl van partners van patiënten met kanker. Ook moeten huisartsen de patiënten en hun partners wijzen op patiëntenverenigingen, waar zij hun ervaringen kunnen delen. Nederlandse onderzoekers vonden dat de (zelf gerapporteerde) gezondheid van de partners van patiënten met kanker, en de geboden ondersteuning door de partners, invloed hebben op het gebruik van huisartsenzorg door de patiënten.
De vragenlijsten werden door 219 partners en patiënten volledig ingevuld, dit was 71% van de mensen die de vragenlijsten toegestuurd kregen. De deelnemers waren 18 jaar en ouder en de patiënten waren minder dan 20 jaar geleden gediagnosticeerd en hadden een vijfjaarsoverleving van meer dan 20% zonder metastasen-op-afstand.
De Nederlandse onderzoekers van dit panelonderzoek beoordeelden het zelf-gerapporteerd recent gebruik van huisartsenzorg, dat wil zeggen of de patiënten gezondheidsproblemen besproken hadden met de huisarts in het afgelopen jaar en of dit afhing van de gezondheid en geboden ondersteuning van de partner. Geboden ondersteuning door de partner (zoals werd beleefd door de patiënt) werd gemeten op 3 schalen: ‘actieve betrokkenheid’ (omschreven als: betrokken met constructieve probleemoplossingen; 5 items), ‘beschermende buffering’ (het verbergen van eigen zorgen om zo de patiënt te beschermen; 8 items) en ‘over-bescherming’ (bescherming vanwege onderschatting van de zelfredzaamheid van de patiënt; 6 items).
Van de 219 patiënten besprak 60% fysieke problemen met de huisarts en 28% emotionele problemen. Het bespreken van fysieke problemen was geassocieerd met een partner die minder ‘actieve betrokkenheid’ toonde (OR 0,81; 95%-BI 0,72 tot 0,92) gecorrigeerd voor leeftijd, geslacht en algemene gezondheid (die gemeten werd met een angst- en depressieschaal en het hebben van een chronische ziekte).
Voor de huisarts is het dus relevant om te vragen naar de ondersteuning die de partner biedt. Bij patiënten met een minder actief betrokken partner heeft het zin om te vragen of zij (fysieke) problemen ervaren. Vrouwen met een partner die een hoge mate van ‘beschermende buffering’ vertoonde, waren minder geneigd hun fysieke problemen te bespreken met de huisarts (OR 0,78; 95%-BI 0,65 tot 0,93). Bij deze hoge mate van ‘beschermende buffering’ lijkt het alsof de partner de patiënt wil beschermen maar het tegenovergestelde gebeurt. Dit lijkt tegenstrijdig, echter door het delen van hun bezorgdheid kunnen partners de patiënten juist aanmoedigen om hun problemen met de huisarts te bespreken.
Heins MJ, et al. Effect of the partner’s health and support on cancer patients’ use of general practitioner care. Psychooncology 2015 Sep 25. doi: 10.1002/pon.3963. [Epub ahead of print]
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
