[plaats hier illustratie tillen] ‘Dokter ik heb na al die maanden nog steeds zo'n pijn in m'n rug,’ zucht de vijfde patiënt op het spreekuur. Ook ik zucht zachtjes; al weer een die iets tegen de pijn wil. De vraag is of dat zo is. Reid onderzocht de health needs van patiënten met chronische lagerugpijn in de huisartsenpraktijk. Ze gebruikte daarvoor verschillende kwalitatieve methodes zoals interviews en het inzetten van 10 ‘munten’. Bij de interviews schreven patiënten hun problemen op een schoolbord. Met de munten gaven patiënten aan hoeveel ze wilden besteden om een ervaren probleem op te lossen. De belangrijkste problemen die de patiënten beschreven, hingen niet zozeer samen met de pijn maar met functiebeperking of met emoties; niet lang kunnen zitten, slecht slapen, hobby's niet meer uit kunnen oefenen, zich niet begrepen of gestigmatiseerd voelen of somber zijn over de toekomst. De patiënten zetten de meeste munten gericht in voor het oplossen van de meest ernstige problemen. Geen van de ervaren problemen – dus ook pijn niet – sprong er duidelijk bovenuit. De benadering van de patiënten blijft dus maatwerk. In een recente klinische les over een patiënt met lagerugpijn adviseerde De Ridder de patiënt om foto's te maken en om zo over zijn beperkingen aan de praat te komen (H&W 2004;47:156-7). Met een schoolbord en een paar stuivers kom je blijkbaar ook al een heel eind. (EvR)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.